Moczenie stóp w gorącej wodzie na katar. Innym domowym skutecznym sposobem na katar jest rozgrzewanie stóp. Polecane jest szczególnie na początku przeziębienia lub kiedy przemarzliśmy. Stopy należy moczyć w wannie lub misce z gorącą wodą i solą, a następnie natrzeć je maścią kamforową i założyć grube skarpety.

Jun 13, 2022 - Przy zachodzącym słońcu chciałam uwiecznić latarenkę przy mojej kałuży, a w obiektyw złapałam tego jegomościa. Okazało się,

Ze zwykłym przeziębieniem nie trzeba od razu biec do lekarza po antybiotyk. Warto skorzystać z domowych sposobów leczenia choroby. Jakie są najskuteczniejsze domowe sposoby na katar i pozbycie się przeziębienia? Spytaliśmy o to lekarza rodzinnego Izabelę Radziwiłowicz. Autor zdjęcia/źródło: Domowe sposoby na katar @ fot. Kiedy iść z przeziębieniem do lekarza?Zdaniem lekarza rodzinnego Izabeli Radziwiłowicz, przed wizytą u lekarza warto spróbować wyleczyć się samemu. Domowe sposoby na katar i przeziębienie są skuteczne, a zbyt wcześnie podany antybiotyk może tylko zaszkodzić. Każdy organizm potrafi zwalczyć sam infekcję wirusową i nie jest do tego potrzebne stosowanie leków wydawanych na receptę. Przeziębienie trzeba wyleżeć, nie wolno w tym czasie pracować . Dobrze jest też stosować tzw. babcine sposoby, by wyzdrowienie przyspieszyć i poprawić Jeśli nie mamy wysokiej gorączki, to minimum przez kilka dni powinniśmy leczyć się sami. Żaden lekarz nie wypisze od razu antybiotyku. – mówi Izabela Radziwiłowicz. – Zaleca się samodzielne leczenie przez około pięć dni. Jeśli domowe sposoby zawiodą, wtedy warto udać się do lekarza po sposoby na leczenie kataruW internecie można znaleźć wiele sposobów na domowe leczenie kataru. Takim, który na pewno przykuwa uwagę, jest moczenie nóg w ciepłej wodzie z solą i… musztardą! Zdaniem Izabeli Radziwiłowicz nie tyle chodzi o samą musztardę, ale o gorczycę, z której się nią Smarowanie się tartą gorczycą, choć skuteczne, jest dość bolesne, dlatego, aby uniknąć poparzeń lepiej jest moczyć nogi w wodzie, w której znajduje się musztarda z gorczycą – wyjaśnia Izabela dość nietypowy sposób, to zjedzenie czegoś bardzo ostrego. Odetkamy tym samym nos, bo ostre przyprawy czy potrawy pomagają rozrzedzić wydzielinę w sposobem jest przystawianie baniek lub też tzw. masaż bańką. Te jednak metody muszą być stosowane przez osoby , które mają do tego odpowiednie kwalifikacje. Przy uporczywym kaszlu z odkrztuszaniem wydzieliny pomaga oklepywanie i odpowiednia zmiana ułożenia ciał , szczególnie dziecka, które to pomaga odkrztusić zalegający śluz. Domowe sposoby dobre dla każdegoDomowe sposoby z powodzeniem może stosować każdy. Człowiek, który cierpi np. na cukrzycę, albo nadciśnienie musi jednak pamiętać o przestrzeganiu dobranych mu przez lekarza diet i nie powinien leczyć się metodami, które zawierają zakazane dla niego produkty. Innych przesłanek medycznych, zdaniem Izabeli Radziwiłowicz nie ma. Jedyną granicą jest tolerancja każdego Nie każdy z nas wytrzyma zapach czosnku, dlaczego więc mamy się męczyć, skoro jest wiele innych skutecznych sposobów na walkę z katarem? – mówi Izabela jakie sposoby, lekarz rodzinny stosuje w swoim domu i co radzi pacjentom?- Gdy się przeziębię, ciepło się ubieram, stosuję inhalacje z soli fizjologicznej i masuję czymś ciepłym okolice zatok, jeśli nie mam gorączki korzystam też z sauny. Te czynności zazwyczaj pomagają mi w ciągu kilku dni pozbyć się kataru – mówi Izabela wg. Izabeli Radziwiłowicz, sposoby na leczenie przeziębienia, to: masowanie okolic zatok ciepłym jajkiem (nie gorącym, ale bardzo ciepłym) – to pomaga odetkać nos pić mleko z miodem i czosnkiem – na ogólne poprawienie odporności zażywać syrop czosnkowy – na ogólne poprawienie odporności wdychanie chrzanu – na odetkanie nosa Marcin Osiak

Chlorek magnezu sześciowodny pomaga w leczeniu wielu schorzeń. Wspiera on przede wszystkim pracę układu sercowo-naczyniowego, kostnego, mięśniowego oraz autoimmunologicznego, wykazując tym samym następujące działanie: zapobiega powstawaniu dokuczliwych skurczów mięśni, łagodzi ból stawów (nawet reumatyczny) wspomaga ogrzanie w ^{Fizjologia oddawania moczu (mikcji) Prawidłowe trzymanie i oddawanie moczu oznacza zarówno zdolność gromadzenia odpowiedniej dla wieku ilości moczu w pęcherzu, świadomego wstrzymania mikcji do momentu jego oddania w okolicznościach akceptowanych społecznie, jak i prawidłowy strumień oddanego w tych okolicznościach moczu. Zdolności te rozwijają się z wiekiem w trakcie życia dziecka: U niemowląt przy odpowiednim wypełnieniu pęcherza oddanie moczu odbywa się automatycznie na zasadzie prostego odruchu. Dziecko w wieku około roku prawdopodobnie odczuwa potrzebę oddania moczu, ale nie potrafi świadomie nad nią zapanować. Trzylatek ma już umiejętność świadomego powstrzymania oddawania moczu. W wieku czterech lat zdecydowana większość dzieci potrafi świadomie „na polecenie” oddać mocz. U pięciolatka istnieje możliwość kontroli mikcji przy różnym stopniu wypełnienia pęcherza. Wszystkie kolejno wymienione umiejętności są możliwe dzięki dojrzewaniu układu nerwowego. Bardzo pomocne w prawidłowym rozwoju tych wszystkich etapów jest prawidłowe zaangażowanie otoczenia dziecka – wysadzanie na nocnik w wieku, gdy dziecko może już pewnie siadać, tj. od ok. 12.–18. miesiąca życia, niezakładanie pieluszek u starszego dziecka. Kontrolę oddawania moczu dziecko osiąga najpierw w dzień, a nieco później w nocy. Dziewczynki zwykle wcześniej kontrolują oddawanie moczu niż chłopcy. W ten sposób dojrzewa i rozwija się prawidłowe gromadzenie moczu i jego prawidłowe oddawanie u ok. 90% zdrowych dzieci. Rodzaje zaburzeń mikcji Znanych jest wiele zaburzeń oddawania moczu. W celu usystematyzowania, najczytelniej można podzielić je na dwa główne rodzaje: zaburzenia typu nietrzymania moczu zaburzenia typu moczenia Zaburzenia typu nietrzymania moczu Terminem tym określa się zaburzenia oddawania moczu spowodowane przyczynami tzw. organicznymi (wywołanymi chorobą narządu), a nie z opóźnionym fizjologicznym dojrzewaniem. W zaburzeniach tych dochodzi do mimowolnego (niezależnego od świadomej kontroli dziecka) oddawania moczu. Zaburzenia organiczne powodujące nietrzymanie moczu dotyczą dwóch głównych układów: układu moczowego (wady anatomiczne) – nieprawidłowa budowa tego układu powoduje niemożność utrzymania kontroli mikcji, układu nerwowego (zarówno obwodowego, jak i ośrodkowego – np. przepuklina oponowo-rdzeniowa, tłuszczaki kanału kręgowego w odcinku L-S, zapalenia, urazy, guzy rdzenia kręgowego, mózgowe porażenie dziecięce, zespoły demielinizacyjne) – nieprawidłowa regulacja ze strony układu nerwowego uniemożliwia dziecku kontrolę mikcji pomimo prawidłowej budowy układu moczowego. W obu typach zaburzeń uszkodzenie wymaga leczenia przyczynowego, ale bardzo często jest trwałe i terapia nie gwarantuje poprawy. Zobacz więcej: Wady wrodzone układu moczowego, Przepuklina oponowa i oponowo-rdzeniowa Zaburzenia typu moczenia Tym terminem określa się mimowolne oddawanie moczu u dziecka w wieku, w którym ta czynność fizjologiczna jest już dojrzała, czyli u dziewczynek po 5. roku życia, a u chłopców po 6. roku życia. Termin moczenie dotyczy zaburzeń czynnościowych bez towarzyszących zaburzeń anatomicznych układu moczowego lub układu nerwowego. Przyczyną moczenia mogą być różne nieprawidłowości, a głównie: zbyt duża produkcja moczu, zmniejszona pojemność pęcherza moczowego, zaburzenia czynnościowe dolnych dróg moczowych (które mogą wynikać z niepowodującego innych objawów klinicznych zakażenia lub wady anatomicznej) zaburzenia emocjonalne. Ten rodzaj zaburzeń oddawania moczu dzieli się na: moczenie nocne – objawy występują tylko podczas snu (nocą), moczenie dzienne – objawy występują tylko w dzień, moczenie dzienne i nocne („mieszane”) – co oznacza, że tego typu problemy występują zarówno w dzień, jak i w nocy. Moczenie dzienne i „mieszane” wymagają szerszej diagnostyki, gdyż bardziej sugerują nieprawidłowości czynnościowe w układzie moczowym, zakażenie lub wadę. Zaburzenia typu moczenia, zarówno nocnego, dziennego, jak i „mieszanego” mogą występować od wieku niemowlęcego bez dłuższej (tj. 3–6-miesięcznej) przerwy – określa się je wówczas jako moczenie pierwotne. Jeżeli natomiast zaburzenia pojawiły się u dziecka, które opanowało wcześniej prawidłowe oddawanie moczu, a przerwa w moczeniu była dłuższa niż 3–6 miesięcy, to stan taki określa się jako moczenie wtórne. Moczenie wtórne wymaga dokładniejszych badań diagnostycznych niż pierwotne i sugeruje zakażenie w układzie moczowym i/lub zaburzenia natury emocjonalnej. Wśród dzieci z moczeniem pierwotnym wyróżnia się te, u których jest to jedyna dolegliwość, występuje tylko w nocy, a badania diagnostycznie nie wykazują żadnych odchyleń – mówi się wtedy o pierwotnym izolowanym moczeniu nocnym. Moczenie nocne u dzieci Moczenie nocne jest problemem, z którym boryka się znaczna liczba dzieci w wieku rozwojowym. Podanie dokładnej liczby nie jest możliwe z uwagi na częste zatajanie problemu, traktowanie go jako dolegliwości wstydliwej, z której się „wyrasta”. Utożsamia się tę dolegliwość z zaburzeniami emocjonalnymi dziecka (niepowodzeniami w szkole, problemami w rodzinie), które jeszcze bardziej nie pozwalają na ujawnienie tego problemu. W rzeczywistości okazuje się, że problemy emocjonalne zdecydowanie częściej są skutkiem moczenia nocnego niż jego przyczyną. Według danych statystycznych na świecie ok. 100 mln ludzi ma problem z moczeniem nocnym. W Polsce jest ich prawdopodobnie ok. 300–400 tys. Częstość występowania moczenia nocnego zmienia się w zależności od grupy wiekowej. I tak w grupie 4-latków moczy się w nocy co trzecie dziecko, w wieku 5–6 lat co piąte dziecko. U 7-latków problem dotyczy co dziesiątego dziecka. Wśród 12–15-latków moczenie nocne występuje u ok. 3% dzieci, a wśród dorosłych u ok. 1%. Z danych tych wynika, że u większości dzieci występuje tendencja do „wyrastania” z moczenia nocnego, ale nie wiadomo kiedy to nastąpi, a im starsze dziecko boryka się z moczeniem nocnym, tym więcej problemów natury emocjonalnej dla niego i całej rodziny. Jak widać, jest to problem bardzo dużej grupy ludzi, którym można pomóc, dlatego tak ważna jest świadomość konieczności zgłaszania problemu bez zażenowania i niepotrzebnej wstydliwości. U 2/3 dzieci z moczeniem nocnym stwierdza się „obciążający” wywiad rodzinny, tzn. że jedno z rodziców lub oboje rodzice również moczyli się w dzieciństwie. Wtedy ryzyko moczenia nocnego u dziecka jest znacznie większe – w przypadku jednego z rodziców ok. 45%, przy obojgu ryzyko to rośnie do ok. 75%. Wiemy już jak dojrzewa kontrola w czasie rozwoju dziecka nad prawidłową mikcją. Stąd też wynika definicja moczenia nocnego. Definicja Moczenie nocne jest to nieświadome (mimowolne) oddanie moczu w trakcie snu zdarzające się częściej niż 2 razy w tygodniu u dziecka, które ukończyło 5. rok życia (dziewczynka) lub 6. rok życia (chłopiec). To tylko sucha definicja. W praktyce moczenie może być nieregularne, dziecko może się moczyć kilka razy w ciągu jednej nocy albo co kilka dni z przerwami tygodniowymi. Przyczyny moczenia nocnego Od dawna próbowano wyjaśnić przyczyny moczenia nocnego, tłumacząc je głównie zaburzeniami natury emocjonalnej czy zbyt głębokim snem utrudniającym wybudzanie się. Przyczyny moczenia nocnego okazały się zróżnicowane. Obecnie przyjęto 3 główne nieprawidłowości, które uważa się za przyczyny moczenia nocnego: 1. Zbyt duża ilość moczu oddawanego w godzinach nocnych – przyczyną jest brak prawidłowego dobowego rytmu produkcji wazopresyny – hormonu regulującego ilość moczu produkowanego przez nerki: u dzieci bez moczenia nocnego podczas snu nerki „produkują” mniejsze ilości moczu, co tłumaczy się zwiększoną produkcją wazopresyny, u dzieci moczących się w nocy nie zwiększa się (fizjologicznie) produkcja wazopresyny, dlatego w nocy produkują one więcej moczu, a pęcherz nie może utrzymać tej ilości moczu mimo prawidłowej pojemności, u dzieci, u których ten mechanizm jest przyczyną moczenia nocnego rozpoznaje się pierwotne izolowane moczenie nocne, które jest najczęstszą postacią moczenia nocnego u dzieci. 2. Zbyt mała pojemność pęcherza moczowego: pojemność pęcherza rośnie z wiekiem dziecka, ale nie zawsze proporcjonalnie, dzieci moczące się w nocy często mają zbyt „mały” pęcherz, który nie może pomieścić prawidłowej objętości wytworzonego moczu, przy takim mechanizmie moczenia nocnego częste jest popuszczanie moczu w dzień, duża ilość mikcji w ciągu dnia przy małej objętości oddanego moczu. 3. Czynnościowe zaburzenia dolnych dróg moczowych: nieprawidłowa koordynacja mięśnia wypieracza pęcherza i zwieracza cewki, tzw. „leniwy” pęcherz, u tych dzieci często pojawiają się inne dolegliwości ze strony układu moczowego (moczenie dzienne, częstomocz, naglące parcia, niemożność powstrzymania mikcji) zaburzenia czynnościowe mogą mieć charakter pierwotny lub wtórny. Wszystkie ww. przyczyny moczenia nocnego mogą ze sobą współistnieć. Moczenie nocne może mieć też tylko tło emocjonalne, występuje z reguły wtórnie, można często znaleźć przyczynę (rozwód rodziców, śmierć bliskiej osoby, rozłąka, problemy szkolne, pojawienie się młodszego rodzeństwa). Jak widać moczenie nocne u dzieci nie jest jednorodną jednostką chorobową. Może wynikać z różnych przyczyn, dlatego należy podjąć próbę znalezienia przyczyny w celu wdrożenia odpowiednio ukierunkowanego leczenia. Tak naprawdę głównym celem diagnostyki różnicowej jest odpowiedź na pytanie: czy u dziecka występuje pierwotne izolowane moczenie nocne (czyli najczęstsza postać moczenia nocnego), czy też moczenie jest objawem chorobowym związanym z innymi chorobami (np. zakażeniem dróg moczowych, wadą układu moczowego, nerwowego, cukrzycą, przewlekłą niewydolnością nerek). Kiedy należy się zgłosić do lekarza z dzieckiem moczącym się w nocy? Celem pierwszego badania lekarskiego jest odpowiedź na pytanie, czy moczenie nocne u dziecka jest objawem innych chorób, czy „tylko” jedyną dolegliwością u zdrowego dziecka. Te dwie grupy dzieci wymagają innego podejścia diagnostycznego i innego leczenia, o którym zadecyduje lekarz. Według większości lekarzy zajmujących się problemem moczenia nocnego u tzw. zdrowego dziecka, które moczy się w nocy, pierwsza wizyta lekarska powinna mieć miejsce po ukończeniu 4. roku życia. Kontakt z lekarzem jest wskazany bez względu na wiek, gdy moczeniu nocnemu towarzyszą inne niepokojące objawy, np. moczenie dzienne, popuszczanie, dolegliwości przy oddawaniu moczu, zwyżki temperatury bez wyraźnej przyczyny, a także, gdy moczenie wystąpiło po okresie pozytywnej kontroli oddawania moczu (może sugerować tło emocjonalne). Należy więc wcześnie podjąć decyzję o uzyskaniu porady lekarskiej po to, by: wykluczyć inne choroby towarzyszące moczeniu nocnemu, odpowiednio je zdiagnozować i leczyć, wprowadzić u dzieci z pierwotnym izolowanym moczeniem nocnym odpowiednie leczenie (farmakologiczne i niefarmakologiczne) ułatwiające życie dziecku z moczeniem nocnym. W jaki sposób lekarz stawia diagnozę? W każdym przypadku u dziecka z moczeniem nocnym należy się oprzeć na: dokładnym wywiadzie badaniu fizykalnym badaniach dodatkowych – zlecanych przez lekarza na podstawie zebranego wywiadu i ocenie fizykalnej dziecka. Rodzice dziecka, odpowiadając na zadawane przez lekarza pytania w bardzo dużym stopniu ukierunkowują diagnostykę. W znacznym stopniu przydatne są gotowe kwestionariusze z odpowiednim zestawem pytań. Rodzice powinni być przygotowani na udzielenie odpowiedzi na następujące pytania (przykład kwestionariusza): Czy dziecko moczy się od urodzenia (bez dłuższej przerwy – ok. 6 mies.)? Czy dziecko ma trudności w powstrzymaniu mikcji w dzień? Czy występuje gwałtowne parcie? Czy dziecko częściej oddaje mocz w ciągu dnia niż rówieśnicy? Czy skarży się na dolegliwości przy oddawaniu moczu? Czy więcej oddaje moczu w dzień czy w nocy? Czy obserwują Państwo u dziecka trudności z opróżnianiem pęcherza? Czy strumień moczu jest jednolity czy przerywany? Czy łóżko jest zmoczone obficie? Czy epizod moczenia występuje w pierwszej czy drugiej połowie nocy? Czy moczenie w nocy występuje raz czy kilka razy w ciągu nocy? Czy występują zaparcia u dziecka? Czy dziecko pije bardzo dużo? Czy dziecko bardzo głęboko śpi i trudno go dobudzić? Czy moczeniu towarzyszy brak kontroli stolca? Czy dziecko jest nadpobudliwe? Czy w rodzinie występowało moczenie nocne? Nie zawsze rodzice potrafią odpowiedzieć na zadane pytania, ale należy pamiętać, że w leczeniu tej choroby bardzo wiele zależy od dobrej współpracy między rodzicami, dzieckiem i lekarzem. Aby ułatwić wywiad, zaleca się prowadzenie obserwacji i ich zapisywanie, co ułatwi odpowiadanie na ww. pytania. Badania dodatkowe zleca lekarz indywidualnie w zależności od wskazań, ale u każdego dziecka z moczeniem nocnym należy wykonać co najmniej: badanie ogólne moczu (koniecznie z oceną ciężaru właściwego), badanie bakteriologiczne moczu, USG układu moczowego z oceną zalegania moczu w pęcherzu, oznaczenie poziomu kreatyniny, mocznika i glukozy w surowicy. Rozszerzenie diagnostyki o inne badania i ewentualne skierowanie na konsultację psychologiczną lub psychiatryczną zależy od decyzji lekarza. Pierwotne izolowane moczenie nocne Jest najczęstszą postacią moczenia u dzieci, tzn. występuje u około 70–80% dzieci z tym problemem. Oznacza to, że jedyną dolegliwością u dziecka jest moczenie nocne i nie stwierdzono żadnych zaburzeń związanych z oddawaniem moczu, nie występuje moczenie w dzień, nie ma zaburzeń snu ani żadnych zaburzeń emocjonalnych. Dzieci te moczą się „od urodzenia”, bez żadnej dłuższej przerwy, a w badaniach dodatkowych nie stwierdza się żadnych odchyleń od normy. Uważa się, że właśnie ten typ moczenia nocnego u dzieci jest uwarunkowany genetycznie i występuje rodzinnie. Podstawową przyczyną, jest zaburzenie dobowego rytmu wydzielania wazopresyny, tzn. brak jej zwiększonej produkcji w godzinach nocnych. Dlatego w pierwotnym izolowanym moczeniu nocnym uzyskuje się najlepsze efekty po podaniu tej substancji na noc. Poprawa następuje u 70–90% dzieci z prawidłowo zdiagnozowanym pierwotnym izolowanym moczeniem nocnym jako przyczyną moczenia nocnego. Leczenie moczenia nocnego Leczenie dziecka z objawami moczenia nocnego można podzielić na: Leczenie przyczynowe (czyli: w trakcie diagnostyki wykryto przyczynę, którą można wyleczyć). Leczenia objawowe (czyli: diagnostyka nie wykazała przyczyny, a stosowane leczenie ma na celu opanowanie objawów choroby) niefarmakologiczne farmakologiczne Leczenie niefarmakologiczne Jest zawsze wskazane, nawet jeżeli równocześnie decydujemy się na podawanie leków. Ta część leczenia, niezwykle ważna, zależy głównie od działań opiekunów dziecka i wymaga od nich dużej cierpliwości i zaangażowania. Wymaga również współpracy ze strony starszych dzieci moczących się w nocy. Leczenie niefarmakologiczne to zarówno trening pęcherza, jak i prawidłowe postępowanie z dzieckiem moczącym się w nocy, to także, w wybranych przypadkach, pomoc psychologiczna. Terapia kondycjonująca polega na poprawie „trzymania” moczu. Dobrą metodą postępowania jest zwiększenie podaży płynów w ciągu dnia z równoczesnymi próbami wydłużania przerw między oddawaniem moczu, co jest dobrym bodźcem dla pęcherza w celu zwiększenia jego pojemności. Płyny podawane w dzień powinny być równomiernie rozłożone. Dzieci moczące się w nocy często same ograniczają ilość płynów w dzień, co jest absolutnie niewskazane. Wskazane jest natomiast ograniczenie, (ale nie całkowite zabranianie) picia na 2–3 godziny przed zaśnięciem, zwłaszcza napojów gazowanych działających moczopędnie. Udowodniono, że u alergików spożycie mleka przed snem nasila moczenie nocne. Trzeba próbować wyrobić nawyk opróżniania pęcherza moczowego przed snem u każdego dziecka, a zwłaszcza moczącego się w nocy. Pamiętajmy, że pierwsze próby wysadzania do mikcji (nie tylko przed snem) powinno się rozpocząć między 12. a 18. miesiącem życia. Nie stosujmy pieluch u dzieci powyżej 4 lat! Jaki jest pogląd na wysadzanie dziecka w nocy? Według większości specjalistów jest ono korzystne, ale pod warunkiem całkowitego wybudzenia się dziecka, co nie zawsze jest możliwe. Wysadzanie dziecka nie całkiem przebudzonego może nie pomóc w uzyskaniu kontroli mikcji, ale z kolei, gdy dzięki wysadzaniu dziecko obudzi się w suchym łóżku, może to dla niego stanowić pozytywny czynnik motywujący. Bardzo ważne jest odpowiednie postępowanie z dzieckiem z problem moczenia nocnego. Należy zapewnić mu wsparcie, pozytywną motywację, nagradzać za suchą noc, nigdy nie karać ani obwiniać za zmoczone łóżko. Według mojego doświadczenia bardzo pomocne są kalendarzyki, w których dziecko odnotowuje jak „wyglądała” noc, rysując słoneczka lub chmurki. Czasem dziecko ma własne propozycje, jak oznaczać noce mokre, a jak suche. Wówczas należy zdecydowanie mu na to pozwolić, gdyż wpłynie to pozytywnie na motywację dziecka. Ta metoda musi się opierać na dobrej relacji dziecka z rodzicami, a także dziecka z lekarzem. Przy kolejnej wizycie lekarskiej oglądamy uważnie kalendarzyk, zawsze licząc „powodzenia” nocne i chwaląc za nie. U starszych dzieci konieczne wydaje się nauczenie dziecka, co należy zrobić z mokrym łóżkiem – dziecko powinno samo wykonywać wszystkie czynności związane ze zmianą pościeli. Bezpieczeństwu dziecka sprzyja też odpowiednie zabezpieczenie łóżka (np. folia pod prześcieradłem), zawsze przed snem czysta pościel i czysta piżama. Ważna jest też codzienna kąpiel, zwłaszcza rano po mokrej nocy. Jedną z innych metod stosowanych w leczeniu niefarmakologicznym są automatyczne systemy alarmujące, sygnalizujące początek mimowolnego oddania moczu podczas snu. Wymagają one jednak dużej dyscypliny i cierpliwości, a skuteczność ich jest różnie oceniana. Leczenie farmakologiczne Jedno z podstawowych pytań, na które należy sobie odpowiedzieć w przypadku dziecka z moczeniem nocnym, brzmi: kiedy powinno się włączyć leczenie farmakologiczne? (w jakim wieku dziecka i w jakich przypadkach). Większość lekarzy uważa, że jest to problem bardzo indywidualny. Postępowaniem pierwszego wyboru jest podejście niefarmakologiczne, zwłaszcza u małego dziecka. Przy dobrych efektach leczenia niefarmakologicznego można czekać do wieku około 7-8 lat bez włączania leku. Jeżeli powyżej tego wieku osiągamy wspólnie zadawalające wyniki leczenia (2–4 mokre noce w miesiącu) i widzimy dobrą motywację, brak frustracji ze strony dziecka i rodziny, można spróbować zastosować „wsparcie farmakologiczne” tylko w przypadkach koniecznych, np. wyjazd na kolonię z rówieśnikami. Z własnego doświadczenia wiem, że czasami samo „posiadanie leku przy sobie” bez jego zażywania przynosi bardzo dobry skutek – dziecko nie moczy się w nocy. U dzieci młodszych, jeżeli metody postępowania niefarmakologicznego nie przynoszą żadnego efektu i moczenie występuje każdej nocy, przyjętą granicą wieku dla leczenia farmakologicznego jest ukończenie przez dziecko 4. roku życia. Dobór leku zależy od dobrego zakwalifikowania opierającego się na przyczynie moczenia nocnego. U dzieci z pierwotnym izolowanym moczeniem nocnym najlepsze skutki osiąga się, podając wazopresynę na noc. Powoduje ona zmniejszenie produkcji moczu w nocy. Dawkę należy dobrać indywidualnie. Dobry efekt uzyskuje się u ok. 70–90% dzieci. Lek stosuje się przez 3 miesiące, po których podejmuje się próbę miesięcznego odstawienia leku. W razie nawrotu moczenia należy powtórzyć 3-miesięczną kurację. Leczenie jest bezpieczne, jeżeli pamiętamy, że przy stosowaniu tego leku konieczne jest ograniczenie przyjmowania płynów w godzinach wieczornych i nocnych. Nie ma przeciwwskazań do odpowiednio dużej podaży płynów w dzień. U dzieci z moczeniem nocnym i małą pojemnością pęcherza oraz częstymi mikcjami w dzień, dobre efekty uzyskuje się, stosując chlorowodorek oksybutyniny. Lek ten powoduje zmniejszenie „wrażliwości” pęcherza i zwiększenie napięcia zwieracza cewki, co w efekcie zwiększa pojemność pęcherza i zmniejsza czucie w pęcherzu, dając możliwość wydłużenia odstępu między mikcjami. Sporadycznie może powodować działania niepożądane u osób nadwrażliwych (suchość śluzówek, zaczerwienienie skóry, bóle brzucha). Lek również jest stosowany w cyklach, podobnie jak wazopresyna. Według niektórych autorów leki spłycające sen u niektórych dzieci z moczeniem nocnym dają zadowalające efekty. Ze względu na swoje działania niepożądane, a także liczne wątpliwości, czy głęboki sen jest przyczyną moczenia nocnego obecnie nie są raczej polecane przez lekarzy. W praktyce czasami stosuje się wymienione wyżej leki łącznie. Mimo leczenia farmakologicznego, jak i niefarmakologicznego nie zawsze osiąga się sukces w leczeniu moczenia nocnego, ponieważ u ok. 1% dorosłych problem moczenia istnieje nadal, ale 99% dzieci z moczeniem nocnym z czasem „wyrasta” z tego problemu. Dlatego też tak ważna i konieczna jest wizyta u lekarza w przypadku każdego dziecka z moczeniem nocnym, wykonanie odpowiednich badań i ukierunkowanie leczenia, zarówno farmakologicznego, jak i niefarmakologicznego.} Moczenie stóp w zielonej herbacie wspiera także regenerację skóry, przyspiesza wzrost komórek, a nawet chroni przed szkodliwym promieniowaniem UV. To jednak nie wszystkie jej zalety, bo kąpiel w zielonej herbacie: znacznie zmniejsza podrażnienia skóry łagodzi zaczerwienienia; goi niewielkie rany i działa silnie przeciwzapalne ^{Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść ten tekst przeczytasz w 5 minut Zaburzenia w oddawaniu moczu mogą wskazywać na upośledzenie przesączania w kłębuszkach nerkowych i tworzenie mniejszej objętości moczu, która jest nieproporcjonalna do ilości wypijanych płynów. Problemy uwarunkowane są różnymi chorobami, np. ostrym zapaleniem cewki moczowej czy przerostem gruczołu krokowego. Getty Images Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Czym są zaburzenia w oddawaniu moczu? Zaburzenia w oddawaniu moczu a infekcje układu moczowego Zaburzenia w oddawaniu moczu - nietrzymanie moczu Zaburzenia w oddawaniu moczu - diagnostyka Jak leczyć zaburzenia w oddawaniu moczu? Czym są zaburzenia w oddawaniu moczu? Zdrowy człowiek oddaje mocz nie odczuwając przy tym żadnego bólu, nieprzerwanym strumieniem, a po zakończeniu odczuwa ulgę i całkowite opróżnienie pęcherza. Zdarzają się jednak dolegliwości, które powodują, że mikcja staje się najgorszym koszmarem. Zaburzenia w oddawaniu moczu mogą wskazywać na upośledzenie przesączania w kłębuszkach nerwowych lub być wyrazem zaburzeń w wydalaniu na zewnątrz moczu, warunkowanych różnorakimi stanami chorobowymi, np. przerostem gruczołu krokowego, ostrym zapaleniem cewki moczowej, rozrostem nowotworowym. Osoba z zaburzeniami moczu może mieć problemy z rozpoczęciem mikcji lub z utrzymaniem strumienia moczu. Może to dotyczyć osób w każdym wieku, ale najczęściej problem występuje u mężczyzn w starszym wieku (przyczyna leży najczęściej w powiększonym gruczole krokowym). Dolegliwość charakteryzuje się występowaniem objawów i dolegliwości, które towarzyszą zaburzeniom, występującym podczas mikcji. Wówczas pacjenci odczuwają: uczucie parcia na mocz, dolegliwości bólowe podczas wydalania moczu, oddawanie moczu słabym strumieniem, pieczenie w cewce moczowej. Innym zaburzeniem dotyczącym oddawania moczu jest nietrzymanie moczu. Z kolei zaburzeniami w ilości oddawanego moczu, są: bezmocz - w ciągu doby wydalane jest mniej niż pół szklanki moczu, skąpomocz - w ciągu dobry chory wydala mniej niż pół litra moczu, wielomocz - w ciągu doby wydalane jest ponad 2,5 litra moczu (przyczyną może być cukrzyca). Powyższe dolegliwości spowodowane są najczęściej chorobami nerek, np. ostrym uszkodzeniem nerek. Zaburzenia w oddawaniu moczu a infekcje układu moczowego Występowanie u pacjenta głównie objawów dyzurycznych (np. pieczenie cewki moczowej, uporczywe parcie na mocz) wskazuje na infekcje układu moczowego. Może to być zapalenie pęcherza moczowego, cewki moczowej lub miedniczek nerkowych i moczowodów. Innym powodem tych kłopotów bywa rozrost prostaty sprzyjający zakażeniom oraz różne infekcje narządów płciowych występujące u kobiet. Źródłem zakażenia mogą być kontakty seksualne, podczas których może dojść do zarażenia patogenami: Neisseria gonorrohoeae oraz Chlamydia trachomatis. Leczenie infekcji układu moczowego polega przede wszystkim na przyjmowaniu antybiotyków. Aby mogło zostać ono wdrożone należy ustalić, który drobnoustrojów odpowiedzialny jest objawy choroby. W tym celu wykonuje się posiew moczu oraz antybiogram określający wrażliwość bakterii na poszczególne leki. Za zakażenie różnych pięter układu moczowego odpowiedzialna jest głównie Escherichia coli. Oprócz leczenia farmakologicznego mającego na celu wyeliminowanie tego patogenu, zaleca się działania zachowawcze, wypijanie dużej ilości płynów dziennie; spożywanie produktów zawierających żurawinę lub witaminę C (zakwaszanie wydalanego moczu); nie wstrzymywanie oddawania moczu. Zaburzenia w oddawaniu moczu - nietrzymanie moczu Jednym z zaburzeń w oddawaniu moczu jest jego nietrzymanie i problemy w rozpoczęciu mikcji pomimo naglącego parcia na mocz. Dolegliwość może mieć podłoże w niewydolności zwieraczy lub upośledzonym gromadzeniu moczu w pęcherzu wskutek: infekcji, zaburzeń neurologicznych, guza pęcherza moczowego, kamicy. Często u pacjentów z nietrzymaniem moczu obserwuje się arefleksję, czyli zbyt słabą siłę skurczu mięśni wypieracza, która jest upośledzeniem i uniemożliwia prawidłowe opróżnienie. Na upośledzenie wpływa również zamknięcie wylotu pęcherza moczowego z powodu rozrostu gruczołu krokowego lub zwężenia cewki moczowej. Kłopoty z nietrzymaniem moczu spotykają również pacjentów, którzy doznali urazy rdzenia kręgowego, wskutek czego utracili kontrolę mikcji. Zaburzenia w oddawaniu moczu - diagnostyka W poszukiwaniu przyczyn zaburzeń w oddawaniu moczu, zastosowanie znajdują poniższe badania: posiew wydzieliny z ujścia cewki moczowej, badanie cewki moczowej i narządów płciowych, badanie ogólne moczu, posiew moczu z antybiogramem, badanie ultrasonograficzne (USG) układu moczowego (pozwalające na wykluczenie nieprawidłowości mechanicznych oraz kamicy układu moczowego), badanie cytometryczne, czyli pomiar ciśnienia wewnątrz pęcherza moczowego za pomocą cewnika (pozwala wykryć ewentualne wycieki). Czasem zgłaszane przez pacjentów dolegliwości mają podłoże psychiczne, szczególnie gdy wszystkie wyniki badań są prawidłowe. Wówczas u pacjentów występuje problem uruchomienia strumienia moczu lub utrzymania go w obecności innych osób. Ważne! Jeśli zaburzeniom w oddawaniu moczu towarzyszy wysoka temperatura, dreszcze, wymioty lub ból pleców, należy niezwłocznie wezwać lekarza kub pogotowie ratunkowe. Zadbaj o swój układ moczowy i pij regularnie Ekologiczny sok z żurawiny. Jak leczyć zaburzenia w oddawaniu moczu? W każdym przypadku metoda leczenia uzależniona jest od przyczyny dolegliwości. 1. W przypadku infekcji zastosowanie znajdują preparaty oddziałujące na konkretny patogen, czyli antybiotyki lub bakteriostatyki. Podaje się również preparaty przeciwbólowe. 2. Obecność łagodnego rozrostu prostaty lub guza wymaga leczenia inwazyjnego. 3. W ostrym uszkodzeniu nerek konieczne jest wdrożenie leczenia odwracającego przebieg dolegliwości. 4. Problem nietrzymania moczu można wyeliminować (zazwyczaj u kobiet) za pomocą chirurgii plastycznej lub leczenia farmakologicznego. Domowym sposobem pomagającym złagodzić nieprzyjemne objawy jest ogrzanie. Należy na podbrzusze chorego przyłożyć termofor lub ciepłe okłady. Promieniujące ciepło nie odpręża mięśnie, ale również poprawia przepływ moczu. Można dodatkowo deliaktnie masować okolicę między pępkiem a okolicami łonowymi. Ponadto dla polepszenia przepływu moczu zaleca się wypijanie dużej ilości płynów. Najważniejsze, aby osoby zmagające się z zaburzeniami w oddawaniu moczu nie wstydziły się swojego problemu i konsultowały się z lekarzem. Jest to bardzo ważne, ponieważ infekcje mają predyspozycje do rozprzestrzeniania się na pozostałe piętra układu moczowego, co w konsekwencji prowadzi do rozwoju objawów ogólnych. Nie wspominając o tym, że problemy z nietrzymaniem moczu czy infekcje ukladu moczowego, w dużym stopniu pogarszają jakość życia i zaniżają samoocenę, przez co funkcjonowanie w społeczeństwie jest utrudnione. Nie należy zatem odkładać wizyty u lekarza, tym bardziej że w większości przypadków leczenie nie jest skomplikowane, a może całkowicie zmienić samopoczucie chorego. Natomiast lekceważenie problemu powoduje, że objawy zaczynają się z czasem nasilać. Mogą pojawić się bardzo duże problemy z oddawaniem moczu, a nawet całkowity brak możliwości wypróżnienia, czemu towarzyszy silny ból. Należy pamiętać, że zatrzymanie moczu stanowi zagrożenie dla życia pacjenta! Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Źródła Domowy Poradnik Medyczny, PZWL zaburzenia w oddawaniu moczu Na raka pęcherza chorują palący mężczyźni. Zabarwiony mocz to alarm organizmu Rak pęcherza moczowego jest stosunkowo częstym nowotworem – każdego roku w Polsce rozpoznajemy około 8 tys. nowych przypadków. Dla 4 tys. pacjentów rocznie rak... Materiały prasowe O czym świadczy cukier w moczu? Z jakiego powodu może pojawić się cukier w moczu? Czy oznacza on groźne dla zdrowia choroby? Z jakimi chorobami wiąże się jego obecność? Jakie badania warto... Lek. Paweł Żmuda-Trzebiatowski To objaw wysokiego poziomu cukru. Zobaczysz go podczas oddawania moczu Cukrzyca jest przewlekłą chorobą, która dosięga coraz większą część społeczeństwa. Chorują nie tylko osoby starsze i otyłe, ale i młodzi ludzie. Niestety mimo... Eliza Kania Inkontynencja, czyli nietrzymanie moczu - przyczyny, rodzaje, sposoby leczenia Nietrzymanie moczu to dla wielu kobiet dolegliwość wstydliwa i niezwykle uciążliwa. Problem z trzymaniem moczu znacznie utrudnia bowiem codzienne funkcjonowanie.... Nietrzymanie moczu? Oto jak zadbasz o komfort i higienę każdego dnia Nietrzymanie moczu jest bardzo powszechną i niestety często w dużym stopniu wpływającą na jakość życia dolegliwością. Zastanawiasz się, jak odpowiednio zadbać o... Musisz oddać mocz w lesie? To może być groźne dla zdrowia Ładna pogoda oraz wakacyjny czas skłaniają do wędrówek i spacerów po lasach i łąkach. Czasami w trakcie takich przechadzek może pojawić się potrzeba oddania... Tomasz Gdaniec Co oznacza nietypowy zapach moczu? Dziwna woń to sygnał alarmowy Zazwyczaj nasz mocz ma delikatny zapach oraz słomkowo-żółty kolor. Czasami zdarzają się jednak odstępstwa od normy. W większości przypadków silny zapach moczu nie... Joanna Murawska Zmiany w oddawaniu moczu mogą oznaczać kłopoty ze zdrowiem Wysoki cholesterol stwarza wiele poważnych zagrożeń i może zwiększać ryzyko rozwoju innych dolegliwości, np. chorób serca. Warto wiedzieć, że sygnałem świadczącym... Oskar Nawalany Chore nerki nie bolą. Lekarka: sygnał alarmowy zobaczysz, oddając mocz Kojarzone głównie z funkcją wydalniczą, w rzeczywistości odpowiadają za wiele więcej obszarów i funkcji organizmu. Kiedy chorują, nie bolą, ale to sytuacja tym... Polskie Towarzystwo Medycyny Nuklearnej Oddajesz mocz pod prysznicem? Lekarka apeluje: to bardzo niedobre dla zdrowia Dr Alicia Jeffrey-Thomas z USA zaleca, aby nie oddawać moczu pod prysznicem. Jej zdaniem może to prowadzić do dolegliwości związanych z układem moczowym, a... Anna Górska} .

rny24fff19.pages.dev/114

rny24fff19.pages.dev/997

rny24fff19.pages.dev/544

rny24fff19.pages.dev/289

rny24fff19.pages.dev/922

rny24fff19.pages.dev/527

rny24fff19.pages.dev/65

rny24fff19.pages.dev/388

rny24fff19.pages.dev/543

rny24fff19.pages.dev/56

rny24fff19.pages.dev/491

rny24fff19.pages.dev/104

rny24fff19.pages.dev/387

rny24fff19.pages.dev/543

rny24fff19.pages.dev/175

moczenie nóg w musztardzie