Kod produktu: KM330_KAG32 Producent: Kubek z nadrukiem nosacza Janusza Opis produktu: Powłoka wielowarstwowa utwardzana Pojemność 330ml Wysokość 93mm Pełnokolorowy nadruk o wymiarach max 20x9,3 cm UWAGA! Kubek ze względu na swoją "magiczną" powłokę nie nadaje się do mycia w zmywarce! Po zalaniu gorącą cieczą na kubku pojawia się stopniowo wybrana grafika, która w normalny jego stanie zakryta jest kolorem czarnym. Po wystudzeniu zalanej cieczy kubek ponownie staje się czarny. Grafika przykryta jest w około 90%, to jeden z lepszych parametrów dostępnych na rynku Każdy kubek pakowany jest do kartonika. Ale nie jak u większości sprzedawców, do zwykłego i białego. My bez żadnej dopłaty dajemy kartoniki ozdobne w stylu "eko". Żadna produkcja przez bezduszne maszyny. Cała kompozycja składana jest przez naszych pracowników dzięki czemu każdy produkt staje się wyjątkowy i niepowtarzalny... Z myślą o Tobie... Taki zestaw to idealny pomysł na prezent! Sprawdź koniecznie naszą ofertę, na pewno wybierzesz odpowiedni wzór i sprawisz niezapomniany oraz praktyczny prezent bliskiej Ci osobie. A może też znajdziesz coś dla siebie :)

W samym środku wakacyjnej informacyjnej suszy w NHL hokejowy światek obiegła wieść, której niektórzy od dawna obawiali się jak zarazy. Właściciele klubów najlepszej hokejowej ligi świata przegłosowali projekt, na mocy którego już od sezonu 22/23 na bluzach zespołów pojawią się reklamy. To kolejny tego typu ruch, po tym, jak przed rokiem umieszczono sponsorskie symbole na kaskach zawodników. Kibice NHL, w większości podchodzący do swojej ligi bardzo konserwatywnie i tradycjonalistycznie, kiepsko przyjęli tę wiadomość. Czy jest się czym przejmować? Po pierwsze pół żartem, pół serio muszę napisać, że NHL następnym razem powinna zapytać Montreal Canadiens jak się puszcza do mediów trudny przekaz. Kiedy Habs wydawali oświadczenie dotyczące kontrowersyjnej selekcji Logana Mailloux w tegorocznym drafcie, w którym informowali o podjęciu określonych kroków dotyczących przyszłości młodego hokeisty, uczynili to dosłownie kilka minut po otwarciu Free Agency. Wszyscy byli zaaferowani kontraktowym szaleństwem, deklaracja Montrealu odbyła się na totalnym uboczu. Tymczasem niepopularna decyzja NHL ujrzała światło dzienne w samym środku niczego. Duża PR-owa wpadka, acz oczywiście podkreślmy, że o decyzji właścicieli klubów nie dowiedzieliśmy się z oficjalnego ligowego przekazu, a z niezależnych źródeł: jako pierwszy o sprawie napisał portal Sportico. Muszę przyznać, że mam kiepskie wyczucie tego typu klimatów. Można rzec, że jestem w pewnym stopniu naiwniakiem: nadal mocno wierzę, że wszyscy się opamiętają i zawodnicy z NHL pojadą na Igrzyska do Chin, tak jak przed trzema laty sądziłem, że na bank zagramy w Pjongczangu… Chyba podobnie miałem z reklamami. „Nie no, chyba tego nie zrobią” – myślałem jeszcze kilka lat temu. Przed rokiem, gdy ogarnęła nas pandemia, ogłoszono, że w celu zmniejszenia covidowych strat małe logo sponsorów pojawią się na kaskach hokeistów. Wówczas przekonywałem siebie samego: „dobra, niech już mają te kaski, jeśli dzięki temu mają się dalej nie posunąć…”. Zdaje się, że po prostu bardzo chciałem zachowania jakiejkolwiek, eee… świętości? Duże słowo, ale doskonale wiecie, o co chodzi – o choćby __________________________________ Aby czytać dalej Wybierz jedną z opcji abonamentu i ciesz się nieograniczonym dostępem do serwisu. NHL w PL to miejsce naszej pracy. Traktuj nas jak gazetę lub magazyn. Dziennik lub miesięcznik, przy tworzeniu którego działa wiele osób za określone wynagrodzenie. 10 złotych za miesięcznik złożony z 100 stron (średnia ilość artykułów w portalu) to uczciwa cena. Możesz nam zaufać! Współpracujemy z uznanymi na polskim rynku markami jak TVP, czy wydawnictwo SQN, a o naszej rzetelności i bezpieczeństwie całego procesu świadczą już setki sprzedanych przez nas abonamentów. Płatność jest prosta i intuicyjna ale w razie wątpliwości w FAQ zobaczysz jak wygląda proces zakupu. Zapraszamy do działu z darmowymi artykułami gdzie będziesz mógł przekonać się, że naprawdę warto w nas zainwestować. Istnieje możliwość zapłaty zwykłym przelewem bankowym. W tym celu proszę wykonać przelew na konto: NHL W PL Idea Bank: 84195000012006351270730001 W tytule należy podać wybrany abonament i adres e-mail. Jak tylko otrzymamy pieniądze, uaktywnimy konto. Można to przyspieszyć przesyłając nam potwierdzenie przelewu na redakcja@ 30 dni19 zł NazwaPrzelewAbonament 90 dni50 złNazwaPrzelewAbonament 180 dni90 zł

Kojarzycie tego mema z nosaczem sundajskim (robiącym furorę w sieci zwykle po meczach polskiej reprezentacji), na którym widnieje hasło „Niby człowiek wiedzioł, a jednak trochę się łudził”? Dokładnie takie odczucia towarzyszyły mi podczas seansu filmu „After 2”, który zadebiutował w ten weekend w naszych kinach.

Ludzi online: 3161, w tym 80 zalogowanych użytkowników i 3081 gości. Wszelkie demotywatory w serwisie są generowane przez użytkowników serwisu i jego właściciel nie bierze za nie odpowiedzialności.

Niby człowiek wiedział, a jednak się łudził - czyli powrót VAT na stacje ładowania. 💲 Drożej? Owszem, bo na tych najszybszych stacjach, w opcji bez abonamentu ceny przekroczyły już

Jak wypada Diablo Immortal na PC? Niby człowiek wiedział, a jednak się łudził Kiedy już wszyscy przygotowaliśmy się na to, że nowe Diablo wyląduje wyłącznie na urządzeniach mobilnych... Blizzard znienacka zapowiedział też wersję PC. Oczywiście nawet po opublikowanych materiałach widać było, że to wyłącznie czysty port z “mobilek”, ale i tak czuć, że ta edycja potrzebuje jeszcze sporo dopieszczenia.

Wtrąca w dialogi bezsensowne porównania, a mimo wszystko widzowie wiedzą o co chodzi. "Nie czarodziejska, tylko magiczna. Nie fujarka, a flet. Magiczna flet". "Ani kroku dalej kutafony, bo ta cięciwa zaśpiewa tango!" Ahh i mistrzowsko rozegrany epizod Łęciny, aż żal serce ściska, że już nie będzie bomby.

Za nami gala KSW 71 w Toruniu, podczas której doszło do wyczekiwanego powrotu Marcina Różalskiego, który zmierzył się z legendą kickboxingu. „Różal” powrócił do największej polskiej federacji po 5-letniej przerwie. Po raz pierwszy w historii KSW specjalnie w tym zestawieniu obowiązywały mieszane zasady. Zawodnicy stoczyli pojedynek w małych rękawicach i w formule K-1. Zimmerman od początku prowadził ten pojedynek i dwukrotnie posłał „Różala” na deski już w pierwszej rundzie. Niestety w kolejnej odsłonie Polak ponownie był liczony dwa razy i zgodnie z zasadami sędzia był zmuszony przerwać to starcie. „Juras” komentuje porażkę „Różala” Niestety Różalski nie może zaliczyć tego powrotu do udanych. Na jego walkę czekało wielu kibiców, co mogliśmy usłyszeć w trakcie gali KSW 71, gdy fani dopingowali „Różala”. Powrotu fightera wyczekiwał także Łukasz Jurkowski, który skomentował pojedynek z Zimmermanem. Podobnie jak kibice był świadomy, że „Różal” jest dużym underdogiem, jednak wierzył w jego zwycięstwo. – Niby człowiek wiedział, a się łudził. Team Różal na zawsze – napisał na swoim Twitterze. 🤷🏻‍♂️ niby człowiek wiedział a się łudził. #teamRóżal na zawsze— Łukasz Jurkowski (@Jurasmma) June 18, 2022 Źródło: Twitter Przemek KrautzOd lat prawdziwy fan piłki nożnej. Od 11 roku życia trenuję boks, który jest moim hobby. W wolnym czasie podróżuje. Ulubiony kierunek? Włochy i Francja, ale przede wszystkim uwielbiam wspinaczkę górską i polskie Tatry. “0-1 Niby człowiek wiedział a jednak trochę się łudził. Dobrze, że to tylko pierwsza połowa meczu.” Niby człowiek wiedział, a jednak się łudził… Oceny od 2x45 po demolce z Hiszpanią No cóż, fajna była ta nasza przygoda na Euro U-21. Szkoda, że taka krótka. Dwa pierwsze mecze zrobiły dużą nadzieję, że nie pożegnamy się z turniejem już po trzech spotkaniach. Dziś jednak Hiszpanie zrobili naszym gorącym głowom ice bucket challenge, pokazując miejsce w szeregu. Pięć goli w plecy... Różnica jakości była ogromna, a ostatecznie u Biało-Czerwonych zobaczyliśmy raczej więcej strachu niż respektu i pewności siebie. Mało komu da się po tym meczu wystawić pozytywną notę. Noty tradycyjnie w skali 1-6 (wyjściowa 2,5) Kamil Grabara (3) – W zasadzie jedyny, który zasłużył na coś powyżej „wyjściówki”. Gdyby nie on, byłoby dzisiaj z 0:8, wszak miał parę interwencji ratujących nam tyłek w wyjątkowo groźnych okazjach. Finalnie natomiast dajemy mu tylko trójkę, ponieważ przy jednym z trafień też nie ustrzegł się błędu – Ceballos złapał go na wykroku, ładując z wolnego na 0:4. No ale to i tak nic przy tym, co wyprawiali jego koledzy z Bielik (1,5) – Gdzieś zgubił wszystko to, czym imponował w poprzednich meczach. Ani mądrości w ustawianiu nie miał, ani zadziornością się nie wyróżniał… Ot, jeden ze statystów. Zaliczył jeden dość fartowny blok (13. minuta), który pewnie zakończyłby się bramką. Natomiast z najgorszych sytuacji trzeba wymienić akcję, gdy Oyarzabal urwał mu się spod krycia i władował sztukę na 2:0. Dostaje mały plusik za strzał z końcówki po rożnym, aczkolwiek to trochę desperackie szukanie pocieszenia...Mateusz Wieteska (1) – Obraz nędzy i rozpaczy. Co z tego, że może i parę pojedynków wygrał. Co z tego, że parę razy przyzwoicie się ustawił. Ale przy większości z goli totalnie nie kontrolował co się dzieje w polu karnym, podobnie jak Bielik. Do tego nie radził sobie w wyprowadzaniu piłki, po próbach jego odważniejszych podań albo przerzutach notowaliśmy sporo strat. Co też wynikało z bierności jego kolegów, ale o tym zaraz. Generalnie jednak Hiszpanie mocno nim bujali – pamiętacie jak pięknie pojechał na tyłu wzięty na zamach? – i spuentował kiepski występ oglądaniem jak Hiszpanie strzelają nam piątą sztukę. Pestka (1) – W ofensywie go nie było… Jak praktycznie nikogo, ale to żadna okoliczność łagodząca. Za to zapieprzającymi po jego stronie Olmo i Aguirregabirią nie radził sobie w ogóle. Wjeżdżali tamtędy jakby wcześniej wybudowali tam sobie autostradę. No i co, skończyło się przyjęciem całej palety błędów, łącznie z założoną siatą. To chyba najlepsza definicja jego dzisiejszej Gumny (1,5) – Niby nic konkretnego nie zawalił, jednakże przesadą byłoby powiedzenie, że stanowił dziś wartość dodaną. W najlepszym przypadku zapominaliśmy o jego istnieniu, co nie świadczy za dobrze o jego występie. Generalnie chłopak nie kontrolował tego co działo się w jego strefie, a kiedy Hiszpanie brali się za akcję oskrzydlającą z jego strony, przeważnie gubił krycie. Może to choroba sprawiła, iż prawie go dzisiaj „nie było”? W sumie, co za różnica, liczy się Fila (1,5) – Kolejne dziecko we mgle, które podobnie będzie długo odkręcało się po wielu akcjach przeciwników. Do tego mocno dał ciała przy akcji na 0:3, bo podobnie do Żurkowskiego oraz Dziczka zaledwie podziwiał biegnącego Fabiana Ruiza. Coś na obronę kiepskiego występu? Hmm, nie grał dziś na swojej niedawno ustalonej pozycji (prawa obrona) pozycji, lecz w środku pola. Nie zmienia to jednak faktu, iż zwyczajnie nie nadążał za oponentami. Ci na luzie kończyli mnóstwo akcji „w drugie tempo”, a to właśnie takie futbolówki powinien był zgarniać zawodnik Lechii. No ale nie zgarniał, więc zwyczajnie nie ma go za co Żurkowski (1) – Zwykle chwalimy go za pozytywny wymiar jego ADHD, ale dzisiaj „Zupa” wyglądał, jakby wypił cysternę melisy. Jakiś taki apatyczny, wiecznie spóźniony, szczególnie w chwili, kiedy trzeba było kogoś zaasekurować. Dobre przykłady to akcje bramkowe Hiszpanów na 2:0 i 3:0. W pierwszym przypadku podbiegał do Ceballosa na zaciągniętym ręcznym. W drugiej tylko patrzył na idącego na obieg Fabiana Ruiza. To już by było lepiej, gdyby zaryzykował wślizgiem i dał się zrobić „na raz”. Patryk Dziczek (1) – W zasadzie dałoby się przekopiować opis od Żurkowskiego. Obaj nie wczuli się dziś w role piłkarzy, bardziej celnym określeniem byłoby powiedzenie „kibice z najlepszymi miejscami na stadionie”. No i jak tam się podobał występ Hiszpanów? Fajnie klepią, co? Oj, brakowało dziś tego Dziczka z Piasta, który nawet po własnych stratach naprawiał błędy agresywnym odbiorem lub upierdliwym pressingiem. Dziś nie pokazał żadnego ze swych Szymański (1,5) – Jeśli już stawialiśmy sobie przy nim jakieś plusy w meczowych notatkach, to raczej za akcje defensywne. Czyli świat właśnie stanął na głowie. Parę razy desperacko próbował przyspieszyć akcję, lecz albo był szybko sprowadzany do ziemi i tracił piłkę, albo próbował podać gdzieś do przodu i… tracił piłkę. O przewadze fizycznej nad nim nawet szkoda pisać, rywale go przestawiali. Konrad Michalak (2) – Miał taką jedną akcję w początkowej fazie meczu, gdy depnął i pomknął po prawej flance, zostawiając dwóch rywali za plecami. No ale że potem był sam z napastnikiem na kilku rywali, wiadomo jak ta historia się skończyła. Poza tym raz koncertowo schrzanił nieliczną z kontr, fatalnie spowalniając kolegę zbyt lekkim podaniem. Z tyłu zaś przysnął z asekuracją przy golu na 0:1. Może gdyby partnerzy nieco częściej próbowali wykorzystywać jego dynamikę stworzyłby zagrożenie pod bramką przeciwnika jakimś kolejnym wariackim rajdem, jednak w pewnym momencie chyba już naszym zwyczajnie odechciało. Generalnie jednak to Michalak powodował jakiekolwiek zakłopotanie w hiszpańskich Buksa (1,5) – Trudno winić go za to, iż w ogóle nie dostawał podań. Jak już szedł do przodu, to przeważnie leciał we 2 na 5-6 przeciwników. Nic tylko zamknąć oczy, krzyknąć „za ojczyznę” i rozbić się o iberyjski mur, co zresztą się działo. Parę razy fajnie próbował się urwać spod krycia, aczkolwiek Hiszpanie asekurowali się na tyle dobrze, że nie mieliśmy prawa oczekiwać z tego żadnego konkretu. Poza tym trochę się porozpychał, trochę popressował raz na ruski rok… Ogólnie rzecz biorąc był Piotrowski (1,5) – Wszedł na boisko i tyle żeśmy go w sumie widzieli. Nie wniósł w zasadzie nic, czego nie zaprezentowaliby inni pomocnicy. Czyli był chaotyczny, przestraszony, notował straty i często nie nadążał za przeciwnikami. Miał za to bodaj dwa całkiem obiecujące długie podania, no ale znów – przecież to aż śmiesznie brzmi, żeby komuś za takie rzeczy ocenę wyciągać...Kamil Świderski (1,5) – Podobna kicha jak u Buksy, wynikająca dosłownie z tych samych aspektów. Zawsze zakładamy, że rezerwowy pojawia się na boisku, by chociaż minimalnie odmienić los meczu, lecz Karol tylko wtopił się w Płacheta bez oceny – Grał najkrócej ze wszystkich, nie miał czasu na rozczarowanie nas pokazanie co potrafi. ^{Polscy piłkarze po remisie z Czechami 1:1 stracili szansę na bezpośredni awans na mistrzostwa Europy 2024. Teraz pozostaje się łudzić, że będzie lepiej w wiosennych barażach, ale} Jedna z najbardziej kontrowersyjnych gier ostatnich lat wreszcie zadebiutowała na rynku. I to nie tylko na smartfonach, jak zapowiadano, ale również na pecetach. Z tą pierwszą Łukasz spędził w ostatnich miesiącach już tyle czasu, że na moment debiutu zdążył przygotować dla was recenzję i jak wynika z tekstu – jest to gra bardzo udana. Mi do endgame’u, a zatem wydania werdyktu, jeszcze trochę zostało, niemniej od kilku dni wciągam się naprawdę mocno, jak w żaden inny tytuł od dawna. Śmiało mogę zatem powiedzieć, że w tej grze jest obecna ta słynna “magia Diablo”. Ale dzisiaj nie będziemy pisać dla was kolejnej recenzji, lecz skupimy się wyłącznie na porcie pecetowym. Przyznam, że wydanie tej gry na komputery było mocno zaskakujące, a jednocześnie ryzykowne. Wypływając z Immortal na szersze, mobilne wody, Blizzard trafiał tak naprawdę do zupełnie innego odbiorcy – skupionego na krótszych, mniej hardkorowych sesjach, w końcu dużym ograniczeniem takiego grania jest sama bateria przenośnego urządzenia. Wchodząc zaś na rynek pecetowy, może i zwiększał zasięg gry, ale trafiał z nią do hermetycznego, hardkorowego, pecetowego środowiska, który na Diablo zjadł zęby. Tymczasem nie ma co się łudzić, że edycja pecetowa Immortal to tak naprawdę dość szybko skrojony port z “mobilek”. Blizzard wygodnie użył tu określenia “Beta”, by zasugerować graczom, że ekipa zamierza nad nią dalej pracować, niemniej pecetowcy i tak mogą czuć się urażeni, bo choć sterowanie przy użyciu myszki i klawiatury może być wygodne, to wiele innych kwestii nie dostosowano do takiego sterowania – i po prostu w zbyt wielu miejscach czuć prawdziwy rodowód tej wersji. Jest na co kręcić nosem Foto: Rafał Rudnicki Diablo Immortal - screenshot z wersji PC Jak już wspomniałem, nawet przez sekundę nie łudziłem się, czym ta edycja będzie (po prostu mobilnym portem). Łudziłem się jednak nieco tym, że chociaż sterowanie zostanie dostosowane do innej platformy. Mimo wszystko trudno takie oczekiwania nazywać wysokimi, dlatego też pierwsze wrażenie było pozytywne. Postacią możemy sterować z wykorzystaniem WSAD albo też klasycznie, klikając myszką. Nie ma tu żadnych opóźnień w sterowaniu, jak to czasem bywa, gdy gramy przez emulator Androida (np. Bluestacks), więc i “jakaś tam” praca optymalizacyjna została wykonana. To samo tyczy się możliwości odblokowania framerate’u i włączenia VSync. Niestety lista rzeczy, która tu nie działa, jest znacznie dłuższa. Zacznijmy od tego, że nie można zmienić rozdzielczości — na ekranie 27” ikony są przeogromne, a modele i tekstury nieostre. To pierwsza “żółta flaga” typowego prostego portu z “mobilek”. Do tego dochodzi bardzo niskie, jak na PC, zawieszenie kamery nad postacią — jak rzecz działa na dużo mniejszym ekranie i przy sterowaniu dotykowym, tak na pececie ma się poczucie, jakbyśmy grali z ciągłym zoomem 2x na naszą postać. Widoku oczywiście nie można oddalać. Foto: Rafał Rudnicki Diablo Immortal - screenshot z wersji PC Kolejne żółte flagi znajdujemy w kwestii obsługi menusów i interfejsu. W wielu miejscach gra zapomina o istnieniu rolki myszy i... wszelkie listy musimy “przeciągać palcem”, tak jak na ekranie dotykowym. Nie muszę jednak mówić, że jesteśmy na pececie, a nie na smartfonie. Do tego dochodzi fakt, że gra słabo ogarnia wciskanie kilku klawiszy naraz — zupełnie tak, jakby „blokowała ekran” przed przypadkowym dotykaniem. Przykładowo, gdy trzymamy lewy przycisk myszy (atak podstawowy), albo inny przycisk od umiejętności aktywnej – wciśnięcie przycisku odpowiedzialnego za użycie mikstury zdrowia nie przynosiło żadnego efektu. Musiałem przestać atakować, by móc się wyleczyć — co ma sens na telefonie, bo wtedy odrywamy palec prawej ręki od przycisku umiejętności i przenosimy go w inne miejsce. Na pececie jednak sensu nie ma. Takich kwestii związanych z „biednym” przeniesieniem sterowania dotykowego na klawiaturę i myszkę jest jeszcze więcej. Tam, gdzie na „mobilkach” opuszek naszego palca był wystarczająco duży, by wykonać jakąś akcję, tutaj, wymagając najechania kursorem, nierzadko rzecz sprowadza się do „mikrowania” i szukania tych kilku pikseli, w które trzeba kliknąć. Foto: Rafał Rudnicki Diablo Immortal - screenshot z wersji PC Kilka słów na temat wersji pecetowej ma do powiedzenia też Tomek Mileszko, redaktor Komputer Świata: Zacznijmy od tego, że nie mam żadnego problemu z ideą mobilnego Diablo czy w ogóle, z grą Diablo polaną sosem MMO. Wręcz odwrotnie! Nie będę miał nic przeciwko temu, jeśli tym śladem pójdzie też trochę Diablo 4. Z Diablo Immortal wytrzymałem jednak godzinę. Nie ze względu na fatalne dialogi, głupią fabułę czy nachalne mikropłatności. Nie. Wytrzymałem godzinę, bo jest to tytuł, który w takiej wersji moim zdaniem nie miał prawa pojawić się na komputerach. Mówiąc krótko: Diablo Immortal na PC przypomina fanowską konwersję z urządzeń mobilnych, a nie projekt, za którym stoi tak duża firma, jak Blizzard – nawet jeśli większość pracy wykonywała tu ekipa NetEase. Mówiąc szczerze mam też w nosie fakt, iż Blizzard określa tę wersję mianem „open bety”. Nie zmienia to bowiem faktu, iż w takim kształcie ten tytuł, zamiast bawić, to po prostu frustruje. A wszystko przez irytujące sterowanie oraz interfejs nieprzystosowany do wymogów PC gamingu. Sterowanie naszym bohaterem na myszce i klawiaturze jest zaprojektowane w tak dziwny sposób, iż nawet używając umiejętności dystansowych, nasza postać porusza się w kierunku wroga, co w praktyce oznacza, że palec trzeba mieć ciągle na klawiszu SHIFT, aby stać w miejscu i np. strzelać Łowcą Demonów. Dodajmy do tego dziwnie „pływające” ruchy naszej postaci, okazjonalne problemy z fizyką, gdy bohater ślizga się, zamiast chodzić i po godzinie „zabawy”, miałem zwyczajnie dość. Tym bardziej że wkurza również interfejs, który w minimalnym stopniu korzysta z możliwości myszki i klawiatury. Wygląda to trochę tak, jakby ktoś wziął wersję ze smartfonów i w dwa wieczory wcisnął ją w ramy PC. Tak drogi Blizzardzie, nie będziemy się jednak bawić. U mnie Diablo Immortal ląduje więc na razie w koszu i czekam na moment, gdy wersja PC faktycznie będzie wersją PC. Gra wciąga, ale port wymaga pracy Foto: Rafał Rudnicki Diablo Immortal - screenshot z wersji PC Niestety, żadnego z tych problemów nie rozwiązuje podłączenie pada. Ba, jest... jeszcze gorzej. O ile sterowanie postacią i ogólnie walka została zrealizowana całkiem OK (lewy analog służy do poruszania się, prawy – do nadawania kierunku atakom obszarowym), o tyle poruszanie się po menu to istna katorga. Nawet jeśli po wciśnięciu przycisku “start” przeniesie nas do menu, to w poszczególne kafelki trzeba... klikać „celowniczkiem” niczym w Destiny. Tyle że w Destiny ów celowniczek został zaprojektowany z pełną premedytacją, a tutaj to efekt lenistwa. Krótko mówiąc - póki co wersja pecetowa wypada kiepsko, zatem jeśli myśleliście, że całkowicie ominiecie “mobilkowość” tej gry, to na razie musicie o tym zapomnieć. Niemniej jednak uważam, że nie ma tragedii. Co prawda czuć, że — tak jak napisał Tomek — wersja ta nie jest przystosowana do wymogów PC gamingu, ale w gruncie rzeczy do wielu z tych rzeczy da się przyzwyczaić. Będziemy czuć się ograniczeni, będziemy czuć, że tu i ówdzie powinno się używać scrolla myszki albo móc wcisnąć jakiś przycisk, ale przynajmniej nic się nie “wykrzacza”, nie wiesza i da się przy tej wersji przyjemnie spędzać czas. Musicie jednak pamiętać, że to zawsze będzie to samo mobilne Diablo Immortal, nawet jeśli sterowanie na komputerach zostanie znacząco usprawnione. Jeśli ta gra wam się po prostu nie podoba, nie sądzę, by wersja PC coś w tej kwestii zmieniła. Mając to na uwadze, sądzę jednak, że warto nowej grze Blizzarda dać szansę — bo i grywalności jej odmówić nie można.

Atlas toksycznych facetów. Barbara Strójwąs Wydawnictwo: Trudna Sztuka poradniki. 251 str. 4 godz. 11 min. Szczegóły. Kup książkę. Przestań przyciągać toksycznych i beznadziejnych mężczyzn! Chociaż wydaje się to niebywale trudnym zadaniem – spokojnie dasz radę opanować tą sztukę.

W ostatnim meczu fazy grupowej Ligi Europy Lech Poznań przegrał na własnym stadionie z Rangers FC 0:2 i zajął ostatnie miejsce w grupie. Mecz rozpoczął się pechowo dla gospodarzy, gdyż w 5. minucie Skóraś doznał groźnie wyglądającej kontuzji i musiał zejść z boiska. Jego miejsce zajął Sykora, lecz na przestrzeni całego spotkania nie pokazał zbyt wiele. W 24. minucie po raz kolejny zrobiło się groźnie w ekipie Kolejorza po faulu na Muharze, lecz Chorwat miał więcej szczęścia niż Skóraś na początku spotkania. W 31. minucie Kamiński popełnił błąd, którego poziom europejski nie wybacza. Zbyt słabe podanie przejął Itten, popędził z piłką w pole karne i wyprowadził Rangersów na prowadzenie. Pierwsza połowa nie przyniosła już znaczących emocji i sędzia zakończył pierwszą połowę tego spotkania. W drugiej części meczu nie zobaczyliśmy już na boisku Tiby i Kamińskiego. Ich miejsce zajęli Moder i Kravets. Szkoci grali mądrą i konsekwentną piłkę co sprawiało,że Lech nie potrafił stworzyć dogodnej sytuacji. Po godzinie gry trener Żuraw posłał do boju Awada i Dani Ramireza w miejsce Ishaka i Sykory. 72. minuta dała nam druga bramkę dla gości. Barisić wrzucił piłkę na pole karne, głową uderzał Goldson, który trafił w poprzeczkę i z linii bramkowej Hagi wepchnął piłkę do bramki. Tak zakończyła się europejska przygoda Lecha Poznań w sezonie 2020/2021. Przeżywaliśmy piękne chwile w rundach eliminacyjnych, emocjonowaliśmy się grą w fazie grupowej. Czego zabrakło do lepszego wyniku? To co wałkowane jest od dawna, krótka ławka i brak zmienników na poziomie, po drugie brak doświadczenia na arenie międzynarodowej. Gdy prześledzimy dokładnie kadrę Lecha to chyba tylko Bogdan Butko może pochwalić się w miarę regularną grą w Europie w barwach rodzimego Szachtara Donieck. Ten sezon zaprocentuje na przyszłość klubu tylko i wyłącznie wtedy, gdy Lech zagra w przyszłym sezonie w Europie. Później drużyna będzie się coraz bardziej zmieniała co sprawi że doświadczenie tego teamu zniknie, a rankingi zdobyte w tej kampanii stracą na znaczeniu. W którym kierunku podąży Lech? Przekonamy się na przestrzeni kilku następnych miesięcy. .

rny24fff19.pages.dev/736

rny24fff19.pages.dev/379

rny24fff19.pages.dev/79

rny24fff19.pages.dev/130

rny24fff19.pages.dev/245

rny24fff19.pages.dev/114

rny24fff19.pages.dev/324

rny24fff19.pages.dev/103

rny24fff19.pages.dev/214

rny24fff19.pages.dev/960

rny24fff19.pages.dev/358

rny24fff19.pages.dev/694

rny24fff19.pages.dev/808

rny24fff19.pages.dev/272

rny24fff19.pages.dev/411

niby człowiek wiedział a jednak się łudził