Uchodźca z Ukrainy, który chce wynająć mieszkanie w Polsce, może to zrobić w każdym momencie. Polacy chcący pomóc obywatelom Ukrainy, uciekającym przed wojną, mogą wynająć swoje mieszkanie, bądź użyczyć je bezpłatnie. Jakie rozwiązania przewiduje specustawa w zakresie wynajmu nieruchomości uchodźcom z Ukrainy? Wynajem mieszkania uchodźcy z UkrainyWynajem mieszkania uchodźcom z Ukrainy - co reguluje specustawa?Jak bezpiecznie wynająć mieszkanie uchodźcom z UkrainyUmowa wynajmu mieszkania z uchodźcą z UkrainyJak wypowiedzieć umowę wynajmu mieszkania w Polsce obywatelowi UkrainyWynajem mieszkania uchodźcy z Ukrainy - co może zrobić właściciel nieruchomości, kiedy najemca nie chce się wyprowadzić Umowa najmu okazjonalnego z obywatelem UkrainyUmowa użyczenia lokalu uchodźcy z Ukrainy – na czym polega i co dajerozwiń >Wynajem mieszkania uchodźcy z Ukrainy Obywatele Ukrainy, który uciekają przed panującą w ich kraju wojną wypowiedzianą przez Rosję, potrzebują dachu nad głową. Ci, którzy skierowali swoje kroki w stronę Polski mogą liczyć na pomoc. Dzięki uchwalonej 10 marca 2022 r. przez Sejm Ustawie z dnia 9 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, tzw. specustawie, obywatele Ukrainy mogą przekroczyć granicę Polski i w uproszczony sposób uzyskać w niej legalny pobyt na czas 18 miesięcy, licząc od dnia 24 lutego 2022 r. To istotny zapis dla osób udostępniającym swoje mieszkania dla uchodźców z Ukrainy, gdyż do zawarcia z nimi umowy najmu lokalu, czy też umowy użyczenia lokalu niezbędny jest legalny pobyt w Polsce. Pod względem formalnym nie ma osobnych uwarunkowań prawnych dotyczących wynajmowania mieszkań cudzoziemcom. Zgodnie z zapisami Ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy, zostaje wyłączona szczególna ochrona lokatorów w związku z panującą w Polsce pandemią COVID-19, a dokładnie zakaz wykonywania tytułów wykonawczych nakazujących opróżnienie lokalu mieszkalnego, tzn. eksmisji lokatora, który np. zalega z płatnością czynszu za najem. Druga regulacja związana z udostępnieniem nieruchomości obywatelowi Ukrainy przybyłemu do Polski na skutek wojny w jego państwie dotyczy zwolnienia z konieczności wskazania lokalu zastępczego w przypadku zawarcia umowy najmu okazjonalnego. Jest to duże ułatwienie, bowiem ten wymóg mógłby niemalże w zupełności wykluczyć możliwość zawierania umowy najmu okazjonalnego z obywatelami Ukrainy uciekającymi przed wojną, bo oczywistym jest, że większość z nich nie posiada w Polsce innego miejsca, do którego mogłaby się przeprowadzić. Trzeci zapis dotyczy nieodpłatnego udostępniania lub wynajmie mieszkań wchodzących w Skład Inicjatywy Społecznej, tzw. TBS-ów. Dzięki tej zmianie możliwy będzie wynajem lub użyczenie bez zawarcia umowy w sprawie partycypacji. Do uchodźców z Ukrainy nie będą też miały zastosowania przepisy uzależniające najem lokalu mieszkalnego od spełnienia przez ukraińskiego najemcę określonych kryteriów majątkowych. Poza wyższymi zapisami specustawa nie reguluje prawa związanego z udostępnianiem mieszkania, czy też domu obywatelowi Ukrainy, który przybył do Polski na skutek inwazji Rosji na jego kraj. W związku z tym wszelkie formy regulują pozostałe przepisy przewidziane w Polskim prawie, przede wszystkim Kodeks Cywilny i Ustawa o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie i o zmianie Kodeksu cywilnego. Zatem w jaki sposób możemy przekazać do używania nieruchomość obywatelowi Ukrainy uciekającemu przed wojną? Mamy do wyboru tradycyjną umowę najmu mieszkania, umowę najmu okazjonalnego, bądź umowę użyczenia. Należy mieć na uwadze, że umowa najmu podpisywana z obcokrajowcem powinna być sporządzona w dwóch językach, po polsku i w języku, który najemca rozumie. W przypadku umowy najmu z obywatelem Ukrainy powinna ona być zawarta również w języku ukraińskim. Ważne jest bowiem, aby rozumiał on treść podpisywanej przez siebie umowy. Czas trwania umowy najmu nie powinien przekraczać okresu pozwolenia na pobyt w Polsce. Obywatel Ukrainy, przebywający w Polsce na podstawie specustawy, może w niej legalnie pozostać przez maksymalnie 18 miesięcy, licząc od dnia 24 lutego 2022 r. Umowa wynajmu mieszkania z uchodźcą z Ukrainy Umowa najmu jest to wzajemne uzgodnienie dwóch stron – wynajmującego, czyli właściciela nieruchomości i najemcy, czyli osoby biorącej ją w najem, zgodnie z którą wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy mieszkanie, bądź dom do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, za co najemca zobowiązuje się płacić czynsz. W związku ze ściśle określonym czasem legalnego pobytu obywatela Ukrainy uciekającego przed wojną, umowa ta powinna zostać zawarta maksymalnie na 18 miesięcy. Ukraińskiego najemcę obowiązują prawa i obowiązki zgodne z polskim prawem. Podlega on ochronie lokatorów zgodnie z Ustawą o ochronie praw lokatorów. Do obowiązków obywatela Ukrainy uciekającego przed wojną, zamieszkującego wynajmowany lokal należy używanie najętego lokalu w sposób w umowie określony, stosowanie się do porządku domowego, w tym zgodnego z potrzebami innych mieszkańców i sąsiadów, utrzymywanie wynajętego lokalu w takim stanie w jakim został mu wydany, dbanie o utrzymanie go w należytym stanie higieniczno-sanitarnym, a także dokonywanie drobnych napraw, podłóg, drzwi i okien, malowanie ścian, podłóg oraz wewnętrznej strony drzwi wejściowych, jak również drobne naprawy instalacji i urządzeń technicznych, zapewniających korzystanie ze światła, ogrzewania lokalu i odpływu wody. Z kolei właściciel lokalu zobowiązany jest do zapewnienia sprawnego działania istniejących instalacji i urządzeń związanych z budynkiem umożliwiających najemcy korzystanie z wody, paliw gazowych i ciekłych, ciepła, energii elektrycznej oraz innych instalacji i urządzeń stanowiących wyposażenie lokalu. Ponadto wynajmujący lokal na obowiązek do dokonywania na swój koszt napraw i wymiany wewnętrznych instalacji: wodociągowej, gazowej i ciepłej wody – bez armatury i wyposażenia, a także napraw i wymiany wewnętrznej instalacji kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania wraz z grzejnikami, instalacji elektrycznej, anteny zbiorczej oraz do wymiany pieców grzewczych, stolarki okiennej i drzwiowej oraz podłóg, posadzek i wykładzin podłogowych, a także tynków. Ważne: Przed przekazaniem lokalu strony sporządzają protokół zdawczo-odbiorczy, w którym określają stan techniczny i stopień zużycia znajdujących się w nim instalacji i urządzeń. Jest to istotny dokument, który stanowi podstawę rozliczeń przy zwrocie lokalu. Można, ale nie ma konieczności dołączenia do niego zdjęć przedstawiających stan faktyczny wydawanego lokalu. Jak wypowiedzieć umowę wynajmu mieszkania w Polsce obywatelowi Ukrainy Umowa najmu lokalu zawarta na czas oznaczony upływa wraz z terminem w którym została zawarta. Może także zostać wypowiedziana z każda ze stron, z zachowaniem ustawowego terminu jej wypowiedzenia. Ustawowy termin wypowiedzenia mieszkania wynosi: miesiąc, jeśli czynsz jest płatny miesięcznie, trzy miesiące, w przypadku gdy czynsz jest płatny w odstępach czadu dłuższych niż miesiąc. Ważne! Właściciel mieszkania może także wypowiedzieć umowę najmu najemcy bez zachowania okresu wypowiedzenia, w przypadku, gdy ten nie zapłacić czynszu najmu za co najmniej dwa pełne okresy płatności. Wynajem mieszkania uchodźcy z Ukrainy - co może zrobić właściciel nieruchomości, kiedy najemca nie chce się wyprowadzić W sytuacji, gdy najemca nie chce opuścić lokalu wynajmowanego, w którym przebywa na podstawie standardowej umowy najmu, pomimo upłynięcia czasu wypowiedzenia, bądź okresu trwania umowy, właściciel w pierwszej kolejności może pisemnie wystąpić o natychmiastowe opróżnienie lokalu. Ważne, aby w piśmie tym wskazał termin na dokonanie tej czynności, np. 14 dni. Jeśli upłynie wskazany czas, a najemca nadal się nie wyprowadza, właścicielowi nieruchomości pozostaje droga sądowa, w celu rozpoczęcia postępowania egzekucyjnego. Pozew o opróżnienie, opuszczenie i wydanie lokalu należy złożyć w sądzie rejonowym, właściwym ze względu na miejsce zamieszkania pozwanego. Po wydaniu przez sąd prawomocnego wyroku o nakazie opróżnienia lokalu, do działania przystępuje komornik. Ten w pierwszej kolejności wzywa lokatora do opuszczenia lokalu we wskazanym terminie, a jeśli to nie nastąpi, komornik przystępuje do eksmisji. Opróżnia lokal z osób i ich rzeczy. Jednak sytuacja się komplikuje w przypadku, kiedy sąd prowadzący postępowanie orzeka o przyznaniu naszemu najemcy lokalu socjalnego. W każdym przypadku najpierw bada sytuację materialną i rodzinną osoby, przeciwko której właściciel nieruchomości wszczął postępowanie, a także dotychczasowy sposób korzystania przez nią z lokalu. Jeśli sąd przyzna lokal socjalny, komornik nie może dokonać eksmisji z nieruchomości, do czasu, aż gmina zapewni najemcy zastępczy lokal socjalny. Niestety gminy mają deficyt takich mieszkań, w związku z czym czas oczekiwania może trwać latami. Ponadto wyroków sądowych nakazujących opróżnienie lokalu nie wykonuje się w okresie od 1 listopada do 31 marca roku następnego włącznie, jeżeli osobie eksmitowanej nie wskazano lokalu, do którego ma nastąpić przekwaterowanie. Ważne! Sąd nie może orzec o braku uprawnienia do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu wobec: 1) kobiety w ciąży, 2) małoletniego, osoby niepełnosprawnej oraz osoby sprawującej nad nim opiekę i wspólnie z nim zamieszkałej, 3) obłożnie chorego, 4) emeryta lub rencisty spełniającego kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej, 5) osoby posiadającej status bezrobotnego, 6) osoby spełniającej przesłanki określone przez radę gminy w drodze uchwały - chyba że osoby te mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany lub ich sytuacja materialna pozwala na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych we własnym zakresie. Co to oznacza w praktyce? Jeśli kobieta w ciąży i inne wyżej wskazane osoby nie dysponują własnym lokalem, do którego mogłyby się przeprowadzić, a także ich sytuacja materialna nie pozwala im na przeprowadzkę do innego lokalu, wówczas sąd musi przydzielić im konieczność zapewnienia lokalu socjalnego przez gminę. Jeśli gmina nie jest w stanie zapewnić tego lokalu, nie ma możliwości ich eksmisji. Co istotne, w czasie trwania pandemii COVID-19 nie można wykonywać eksmisji lokatorów, aż do czasu odwołania pandemii. Przepis ten jednak nie dotyczy obywateli Ukrainy, którzy uciekli przed wojną. Został on uchylny mocą Ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa. Umowa najmu okazjonalnego z obywatelem Ukrainy Najem okazjonalny to specjalna forma najmu cechująca się uproszczoną procedurą eksmisyjną i brakiem niektórych innych regulacji, np. dotyczących podwyżek czynszu. Zatem jej zawarcie ułatwia całe postępowanie związane z orzeczeniem eksmisji najemcy. Jednak w przypadku zawarciu umowy najmu okazjonalnego nie wystarczy zwykła umowa pisemna. Potrzebna będzie wizyta u notariusza w celu podpisania aktu notarialnego oświadczenia o poddaniu się egzekucji. To właśnie na podstawie tego dokumentu właściciel nieruchomości może zgłosić się do sądu o nadanie klauzuli wykonalności opróżnienia lokalu przez najemcę, bez konieczności wszczynania postępowania. Po jej nadaniu komornik przystępuje do procedury opróżnienia lokalu. Co istotne, w przypadku umowy najmu okazjonalnego nie występuje specjalna ochrona kobiet w ciąży, matek z niepełnoletnimi dziećmi, niepełnosprawnych z opiekunami, czy bezrobotnych, nie ma zatem konieczności, aby otrzymali od gminy socjalny lokal zastępczy. Ważne! Ustawodawca w ustawie o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa wyłączył konieczność złożenia oświadczenia o wskazaniu lokalu zastępczego przez Ukraińca wynajmującego lokal w formie najmu okazjonalnego. Wystarczy zatem podpisanie umowy najmu okazjonalnego pomiędzy stronami oraz podpisanie u notariusza przez ukraińskiego najemcę aktu notarialnego oświadczenie o poddaniu się egzekucji. Zakaz dokonywania eksmisji najemców w trakcie pandemii COVID-19 został wyłączony również w przypadku najmu okazjonalnego. Umowa użyczenia lokalu uchodźcy z Ukrainy – na czym polega i co daje Właściciel lokalu, który chce udostępnić swój dom, bądź mieszkanie uchodźcy Ukraińskiemu może to zrobić również w formie bezpłatnego użyczenia lokalu. Na czym ta forma polega i co daje? Jeśli zatem właściciel nieruchomości chce pomóc obywatelowi Ukrainy, którego dotknęła wojna i zapewnić mu dach nad głową za darmo, a jednocześnie chce mieć poczucie bezpieczeństwa własnych praw majątkowych, może skorzystać z umowy użyczenia lokalu. Na jej podstawie, zgodnie z Kodeksem cywilnym, może żądać zwrotu lokalu przed terminem w umowie określonym, jeśli osoba go zamieszkująca używa nieruchomości w sposób sprzeczny z umową, albo z właściwościami lub przeznaczeniem. Może oczekiwać zwrotu lokalu również wtedy, gdy stanie się on mu potrzebny z powodów nieprzewidzianych w chwili zawarcia umowy. Używający lokal ma obowiązek zwrócić go w stanie nie pogorszonym, niż w momencie w którym został mu przekazany. Podstawa prawna: Ustawie z dnia 9 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, Ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, Kodeks cywilny – ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r.

Upewnij się, że wyposażenie kuchni jest kompleksowe i praktyczne. Dodaj naczynia, sztućce, garnki, patelnie, mikrofalówkę, toster, czajnik elektryczny i inne przydatne sprzęty. Pamiętaj również o zapewnieniu podstawowych artykułów spożywczych, takich jak sól, pieprz, olej, kawa, herbata itp., aby najemcy mogli korzystać z nich od

Ostatnio otrzymuję bardzo dużo pytań dotyczących Jednolitego Pliku Kontrolnego (JPK) i tego, czy obowiązek wysyłania JPK dotyczy najmu. W tym artykule postaram się wyjaśnić podstawowe kwestie związane z JPK, istotne dla osób wynajmujących mieszkania. JPK_VAT dla podatników VAT czynnych Zgodnie z Ordynacją podatkową, od 1 stycznia 2018 r. wszyscy czynni podatnicy VAT (także ci niemający statusu przedsiębiorcy w rozumieniu Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej) są objęci obowiązkiem comiesięcznego przekazywania – bez wezwania – ewidencji zakupu i sprzedaży VAT w postaci elektronicznej, tj. plików JPK_VAT Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej. Obowiązek przekazywania JPK_VAT wynika z art. 82 ust. 1b Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne prowadzące księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych są obowiązane, bez wezwania organu podatkowego, do przekazywania, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, informacji o prowadzonej ewidencji. Znaczna część podatników tj. duże, średnie i małe firmy, realizuje już ten obowiązek, a od 1 stycznia 2018 r. obowiązek ten objął także najmniejsze firmy – mikroprzedsiębiorców. Zgodnie z powyższym, obowiązek przekazywania JPK_VAT dotyczy podatników VAT czynnych, którzy prowadzą ewidencje VAT przy użyciu programów komputerowych. Od 1 stycznia 2018 do Ustawy o VAT został dodany art. 109 ust. 8a, który mówi, że ewidencja VAT prowadzona jest w formie elektronicznej przy użyciu programów komputerowych. Nie ma więc możliwości „wywinięcia się” od przesyłania JPK_VAT przez podatników VAT czynnych (nawet jeśli nie są przedsiębiorcami). Oznacza to, że jeśli jesteś czynnym podatnikiem VAT, to, niezależnie od tego, czy jesteś przedsiębiorcą czy nie (w rozumieniu Ustawy o PIT czy też Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej), a także niezależnie od tego, jak rozliczasz najem (w ramach najmu prywatnego ryczałtem, na zasadach ogólnych czy w ramach działalności gospodarczej), masz obowiązek od tego roku wysyłać JPK_VAT. Jak przekazywać JPK_VAT? Przekazywanie JPK_VAT odbywa się w trybie miesięcznym (do 25. dnia miesiąca za miesiąc poprzedni), nawet jeśli VAT rozliczamy w trybie kwartalnym. Nie zwalnia to nas jednak od obowiązku składania deklaracji VAT-7 lub VAT-7K. Oczywiście składane deklaracje VAT-7/VAT-7K muszą uzgadniać się ze składanymi JPK_VAT. Podstawowe informacje o JPK i jego wysyłce znajdziesz na tej stronie MF. Pozostałe struktury JPK W przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych przy użyciu programów komputerowych, istnieje obowiązek przekazania innych struktur JPK na żądanie organów podatkowych (art. 193a ust. 1 Ordynacji podatkowej). Od 1 lipca 2018 r. obowiązek ten jest niezależny od wielkości przedsiębiorstwa (małe, średnie oraz duże przedsiębiorstwa obowiązek ten obejmował już wcześniej). Te inne od JPK_VAT struktury to: księgi rachunkowe (JPK_KR), wyciąg bankowy (JPK_WB), magazyn (JPK_MAG), faktury VAT (JPK_FA), podatkowa księga przychodów i rozchodów (JPK_PKPIR), ewidencja przychodów (JPK_EWP). Ten obowiązek dotyczy także tych przedsiębiorców, którzy nie są podatnikami VAT czynnymi. Moim zdaniem powyższy obowiązek przesyłania na żądanie pozostałych struktur JPK nie dotyczy osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, nie będących czynnymi podatnikami VAT, wynajmujących komuś nieruchomości i rozliczających się w ramach tzw. najmu prywatnego. Zapraszam do komentowania. Na pewno będę jeszcze ten artykuł uzupełniał i aktualizował.

3 600 zł. mieszkanie Kraków, Podgórze, Zabłocie, Kącik. Kraków – Zabłocie – ul. Kącik – 40,39 m2 Nieruchomość: proponujemy Państwu mieszkanie do wynajęcia o powierzchni 40,39 m2, usyt Skontaktuj się. 36,77 m2 2 81 zł/m2. mieszkanie na wynajem 37m2.

Jak odzyskać podatek VAT od zakupu apartamentu na wynajem? Sprawdziła to i wyjaśnia Marzena Zbierska!Inwestowanie w lokale na wynajem od dawna jest kuszącą alternatywą wobec lokat bankowych oraz inwestycji na rynkach kapitałowych. Rynek najmu w Polsce rozwija się, a deweloperzy oferują coraz więcej mieszkań dostosowanych do potrzeb najemców. Zwrot VAT-u zapłaconego w cenie lokalu to kolejny argument przemawiający za inwestowaniem na rynku nieruchomości mieszkaniowych. Co istotne, odzyskanie podatku jest możliwe nie tylko w przypadku firm, ale również osób fizycznych. Z tego artykułu dowiesz się jak odzyskać podatek VAT od zakupu apartamentu na wynajem gdzie szukać pomocy w załatwieniu formalności ile wynoszą stawki VAT Cena zakupu mieszkania na wynajem zawiera 23-procentowy podatek VAT, który doliczany jest przez dewelopera. Możliwość zwrotu podatku sprawia, że dość spora kwota wraca na konto kupującego, a przy tym poprawia się opłacalność inwestycji. Z tej możliwości mogą korzystać nie tylko przedsiębiorcy, ale także osoby fizyczne. Procedura zwrotu podatku nie jest skomplikowana, ale należy spełnić kilka warunków i pamiętać o niezbędnych czynnościach jeszcze przed podpisaniem umowy z deweloperem. Apartament a lokal użytkowy Zwrot podatku VAT możliwy jest w odniesieniu do lokali użytkowych. To podstawowy warunek, zatem apartament nie może być wykorzystywany do zaspokajania własnych potrzeb mieszkaniowych, ale wyłącznie zarobkowo. Inwestorzy stanowią wciąż znaczny odsetek wśród klientów firm deweloperskich. Najwięksi deweloperzy działający w Polsce szacują liczbę zakupów inwestycyjnych na 30-40%, a w niektórych realizacjach nawet 70-80%. Dużą popularnością cieszą się aparthotele, budowane z myślą o wynajmie krótkoterminowym, oraz prywatne akademiki, które są udostępniane studentom. W takich przypadkach najem obejmuje w zasadzie 100% lokali. Lokal użytkowy definiowany jest jako jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielonych stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym. Co do zasady lokale użytkowe przeznaczone są do realizacji celów użytkowych, a więc na przykład do prowadzenia działalności gospodarczej, w tym wynajmu nieruchomości na cele zarobkowe. Z kolej mieszkanie to zespół pomieszczeń, mających odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego. Jak widać przytoczone definicje są bardzo zbliżone do siebie, to co rozróżnia lokal użytkowy od mieszkania jest cel w jakim lokal ten jest wykorzystywany. Zatem uznanie nieruchomości za lokal użytkowy czy mieszkalny zależy od celu, na jaki będzie ona przeznaczona. Mikroapartamenty, które mają być z założenia przeznaczone na cele prowadzenia działalności (a tym jest najem) są w takim przypadku opodatkowane podstawową stawką VAT w wysokości 23%. Lokal mieszkalny a późniejszy wynajem Czy można zwrócić podatek VAT od zakupu mieszkania od dewelopera, które później zostanie przeznaczone na wynajem? Okazuje się, że tak, ale pod pewnymi warunkami. Otóż, lokale mieszkalne, kupowane od dewelopera z rynku pierwotnego są opodatkowane obniżoną stawką VAT 8% i zakup takiego mieszkania w celu przystosowania go do prowadzenia działalności gospodarczej przez najemcę daje również prawo do odliczenia podatku VAT. Jednak po pierwsze zmianę charakteru mieszkania należy zgłosić do starostwa (lub urzędu miasta na prawach powiatu) przed jej dokonaniem, po drugie jeżeli uzyskamy zgodę to należy pamiętać, że u czynnego podatnika taki najem będzie opodatkowany już podstawową stawką VAT 23%, a nie 8% jak przy zakupie. Dodatkowo trzeba mieć na uwadze, że w sytuacji zakupu mieszkania od dewelopera w celu jego dalszego wynajmu na cele mieszkalne (nie związane z chwilowym pobytem), nie ma prawa do odliczenia VAT, ponieważ sprzedaż usług najmu na cele mieszkaniowe jest zwolniona z VAT. Jak przebiega procedura? Każda osoba kupująca lokal użytkowy ma prawo odliczyć VAT. Dotyczy to zarówno przedsiębiorców, jak osób fizycznych, które nie prowadzi działalności gospodarczej. Stąd wniosek – aby dokonać zwrotu podatku VAT nie trzeba zakładać firmy, bo najem majątku prywatnego mieści się w definicji działalności gospodarczej zawartej w Ustawie o VAT. Jednak warunkiem uzyskania zwrotu podatku jest wykorzystywanie lokalu wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT-em, czyli najmu. Procedura nie jest skomplikowana i mieści się w dwóch krokach. Krok pierwszy – należy zarejestrować się we właściwym urzędzie skarbowym jako czynny podatnik VAT (złożyć formularza VAT-R). Co ważne, trzeba zrobić to jeszcze przed wpłatą zaliczki, a najlepiej przed podpisaniem umowy przedwstępnej zakupu lokalu. W formularzu VAT-R trzeba podać numer NIP. Osoby, które go nie mają, muszą najpierw złożyć do urzędu skarbowego właściwego ze względu na adres zamieszkania formularz NIP-7. Dopiero po uzyskaniu numeru mogą złożyć formularz VAT-R. Najem musi być także rozliczany na podstawie faktury wystawionej przez osobę fizyczną (lub firmę) z VAT-em. Stawka VAT na usługi związane z zakwaterowaniem wynosi 8%, a w pozostałych przypadkach wynosi 23% (np. wynajem lokalu na biuro). Sprawdź ofertę apartamentów wakacyjnych Krok drugi – po zakupie lokalu należy złożyć deklarację VAT-7 oraz jednolity plik kontrolny JPK-VAT, w których zostanie wykazana wartość podatku należnego i naliczonego. Zwykle składa się deklaracje w okresach miesięcznych, ale przepisy umożliwiają także wybór kwartalnej metody rozliczeń z urzędem, jednak jest ona dostępna dopiero po 12 miesiącach od momentu rejestracji. Na tym etapie do wyboru są dwie możliwości. Właściciel lokalu może w deklaracji podatkowej przenieść nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym na kolejne okresy rozliczeniowe lub złożyć wniosek o zwrot nadwyżki podatku VAT naliczonego przy zakupie lokalu. Podstawowy termin zwrotu podatku VAT to 60 dni od dnia złożenia deklaracji VAT za dany okres, w której został wykazany wniosek o zwrot VAT. VAT w działalności gospodarczej Osoby prowadzące działalność gospodarczą, które są już zarejestrowane jako podatnicy VAT, odliczają podatek na takich samy zasadach, jak w przypadku innych, wcześniejszych wydatków inwestycyjnych. W ich przypadku żadne dodatkowe działania nie są wymagane, jeżeli zakupiony lokal stanie się majątkiem ich przedsiębiorstwa. Natomiast przedsiębiorcy, którzy korzystali do tej pory ze zwolnienia podmiotowego z VAT (sprzedaż roczna poniżej 200 tys. zł), muszą z niego zrezygnować poprzez zgłoszenie rejestracyjne VAT-R. W przypadku przedsiębiorców, którzy do tej pory świadczyli jedynie usługi zwolnione z VAT (np. lekarze), w celu odliczenia podatku od zakupu lokalu będą musieli się również zarejestrować jako czynni podatnicy VAT na takiej samej zasadzie, jak przedsiębiorcy korzystający ze zwolnienia podmiotowego. Rezygnacja ze zwolnienia podmiotowego oznacza w przypadku osób prowadzących działalność gospodarczą, że będą zobowiązani doliczać VAT także do swojej bieżącej działalności według obowiązujących stawek. W przypadku osób korzystających ze zwolnienia przedmiotowego (np. wspomniany lekarz), po zakupie apartamentu na wynajem i zarejestrowaniu się jako czynny podatnik VAT wystąpi konieczność ustalenia proporcji VAT w stosunku do odliczenia podatku VAT od faktur za koszty ogólne, których nie da się przyporządkować do danego typu działalności (w tym przypadku stricte do usług medycznych czy wynajmu). Pomoc u dewelopera Gdzie szukać wsparcia w załatwieniu formalności? Często oferują je również deweloperzy – wątpliwości wyjaśniają pracownicy biur sprzedaży albo kierują do doradców podatkowych współpracujących na stałe z firmą. Zainteresowanie jest duże, choć wiedza w tym zakresie – szczególnie wśród osób fizycznych – wciąż niewielka. – Coraz więcej osób dowiaduje się, że podatek VAT można zwrócić. To przyciąga zainteresowanych i z pewnością napędzi jeszcze większy popyt na lokale na wynajem – mówi Michał Płoucha, dyrektor zarządzający BY MADE, grupy realizującej we Wrocławiu kameralny aparthotel Legnicka 60C. – Wiele osób pyta, jaka jest procedura zwrotu podatku i czy to możliwe bez zakładania działalności gospodarczej. Zagadnienie wciąż budzi wątpliwości, które rozwiewamy z pomocą ekspertów podatkowych. Po pierwsze, oferujemy bezpłatne konsultacje u doradcy podatkowego, który udzieli profesjonalnych porad. Po drugie, pomagamy w skompletowaniu dokumentów i w zarejestrowaniu się w urzędzie jako czynny podatnik VAT. Po trzecie, co miesiąc przypominamy o wystawieniu faktury oraz o złożeniu deklaracji VAT-7. Jednak to nie wszystko, ponieważ istnieje jeszcze możliwość skorzystania z usługi osobistej księgowej, która zajmie się całą procedurą zwrotu oraz rozliczeniami podatkowymi przychodów z tytułu wynajmu lokalu. W ramach niewielkiego abonamentu miesięcznego dedykowany księgowy zajmuje się wszelkimi formalnościami związanymi z rozliczeniem przychodów i kosztów wynajmu.

Podnajem lokalu mieszkalnego – co to oznacza? Najemca mieszkania czasem decyduje się na to, żeby by je podnająć, czyli oddać do dyspozycji innej osoby lub osób. Nie musi przekazywać całego lokalu zainteresowanemu – może np. sam korzystać z jednego pomieszczenia, a pozostałe oddać do dyspozycji innego lokatora lub lokatorów. VAT od wynajmu mieszkań. Minister Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej wydał 8 października 2021 r. interpretację ogólną w sprawie w sprawie opodatkowania VAT wynajmu (lub wydzierżawiania) nieruchomości mieszkalnych na cele mieszkaniowe (znak Interpretacja ta dotyczy wyłącznie czynności wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości przez wynajmującego lub wydzierżawiającego na rzecz podmiotu gospodarczego będącego jego kontrahentem (tj. nabywcą wykonywanej przez niego usługi). Prezentujemy pełną treść tej interpretacji (śródtytuły pochodzą od redakcji). Działając na podstawie art. 14a § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 i 1598 - dalej: ,,ustawa – Ordynacja podatkowa”) w celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe, wyjaśniam, co następuje: 1. Opis zagadnienia, w związku z którym jest dokonywana interpretacja przepisów prawa podatkowego. Niniejsza interpretacja dotyczy zakresu zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm. - dalej: „ustawa o VAT”), tj. zwolnienia od podatku usług w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. W praktyce rynkowej często występują modele transakcji, w których pomiędzy podmiotem wynajmującym nieruchomość (np. właściciel lub podmiot posiadający prawo do dysponowania nieruchomością na podstawie innego niż własność tytułu) a finalnym beneficjentem świadczenia – osobą fizyczną zamieszkującą nieruchomość – występuje podmiot pośredniczący. Jako przykład tego typu schematu świadczenia wskazać można sytuację wynajmowania/wydzierżawienia nieruchomości przez jej właściciela dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, który z kolei wynajmuje/wydzierżawia tę nieruchomość innym podmiotom (na cele mieszkaniowe lub na inne cele). W przypadku takiego modelu powstawały wątpliwości co do charakteru wynajmowania/wydzierżawiania dokonywanego przez właściciela nieruchomości na rzecz podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą – w kontekście warunku zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, tj. wyłącznie celu mieszkaniowego tego świadczenia lub wykonywania takich czynności na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2019 r., poz. 2195, z późn. zm. - dalej: „ustawa o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego”). Interpretacja wydawana jest w związku z wątpliwościami interpretacyjnymi oraz ze stwierdzonymi przypadkami niejednolitego stosowania przez organy podatkowe ww. regulacji w zakresie zwolnienia od podatku, w szczególności w odniesieniu do przesłanki celu mieszkaniowego takich świadczeń. Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie czynności wynajmowania/wydzierżawiania nieruchomości przez wynajmującego/wydzierżawiającego na rzecz podmiotu gospodarczego będącego jego kontrahentem (nabywcą wykonywanej przez niego usługi). Przedmiotem interpretacji nie są natomiast dalsze czynności dokonywane przez ten podmiot gospodarczy („podmiot pośredniczący”) na kolejnych etapach łańcucha transakcji, tj. wynajem/dzierżawa na rzecz następnych w kolejności podmiotów. 2. Wyjaśnienie zakresu oraz sposobu stosowania interpretowanych przepisów prawa podatkowego do opisanego zagadnienia wraz z uzasadnieniem prawnym. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Zwolnienie dla usług w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek na rzecz społecznych agencji najmu wprowadzone zostało przepisami ustawy z dnia 28 maja 2021 r. o zmianie ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1243), która weszła w życie z dniem 23 lipca 2021 r.). Stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy o VAT zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy (Poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy o VAT wymienia sklasyfikowane do grupowania PKWiU 55 „Usługi związane z zakwaterowaniem”). Powyższe przepisy stanowią implementację do krajowego porządku prawnego przepisu art. 135 ust. 1 lit. l) dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z r., str. 1, z późn. zm. - dalej: „dyrektywa 2006/112/WE”), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają od podatku dzierżawę i wynajem nieruchomości. Stosownie do ust. 2 ww. przepisu zwolnienie przewidziane w ust. 1 lit. l) nie obejmuje: a) świadczenia usług zakwaterowania określonych w prawie krajowym państw członkowskich, w sektorze hotelarskim lub w sektorach o podobnym charakterze, włącznie z zapewnianiem miejsc na obozach wakacyjnych lub na terenach przystosowanych do biwakowania; b) wynajmu miejsc parkingowych dla pojazdów; c) wynajmu trwale zainstalowanego wyposażenia i urządzeń; d) wynajmu sejfów. Państwa członkowskie mogą przewidzieć dodatkowe wyłączenia dotyczące zakresu stosowania zwolnienia przewidzianego w ust. 1 lit. l). Zgodnie z powyższym w prawie krajowym zostały wprowadzone dodatkowe warunki stosowania zwolnienia dotyczącego wynajmu i dzierżawy nieruchomości. Przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT wprowadza następujące (łączne) warunki zastosowania zwolnienia od podatku: 1) wynajmowana lub dzierżawiona nieruchomość musi mieć charakter mieszkalny, 2) wynajem lub dzierżawa dokonywane są na własny rachunek, 3) wynajem lub dzierżawa dokonywane są wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego. Pierwszy i drugi warunek wyłączają z zakresu zwolnienia od podatku wynajem i dzierżawę wszystkich nieruchomości (lub ich części) o charakterze innym niż mieszkalny oraz usługi wynajmu/dzierżawy wykonywane przez podmioty działające na cudzy rachunek. Trzeci warunek wyłącza z zakresu zwolnienia usługi wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości wykonywane na cele inne niż mieszkaniowe – a zatem np. na cele prowadzonej działalności gospodarczej lub inne (z zastrzeżeniem wykonywania czynności na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego). Podkreślić należy, iż decydującym kryterium uznania czy czynność jest dokonywana wyłącznie na cele mieszkaniowe czy na inne cele, jest cel wykorzystania nieruchomości przez podmiot ją najmujący, tj. cel nabywcy usługi. Istotny zatem w tym kontekście jest sposób rozporządzania mieniem przez usługobiorcę, który musi realizować jego cele mieszkaniowe. Kiedy mieszkanie jest wynajęte w celu mieszkaniowym? W tej właśnie kwestii, tj. w zakresie przesłanki dotyczącej dokonywania wynajmu wyłącznie na cele mieszkaniowe, powstawały liczne wątpliwości w zakresie uznania czy warunek ten jest spełniony również wtedy, gdy najemcą nieruchomości o charakterze mieszkalnym jest podmiot gospodarczy, którego celem jest dalszy podnajem wynajętej nieruchomości na rzecz osób trzecich w celu zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych. Zauważyć należy, że ta kwestia była przedmiotem rozważań sądów administracyjnych. Jak wynika z wydawanych orzeczeń, usługobiorca musi realizować jego własne cele mieszkaniowe. Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) np. w wyroku z dnia 9 marca 2013 r., sygn. akt I FSK 1012/12: „Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 4 załącznika nr 4 do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm., dalej " w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r., nie korzysta ze zwolnienia od podatku usługa najmu na rzecz podmiotu gospodarczego, który nie będąc konsumentem zaspokajającym – w oparciu o tę usługę – własne potrzeby mieszkaniowe, prowadzi wykorzystując najmowany lokal własną działalność gospodarczą w formie wynajmu na cele mieszkaniowe”. Jak wynika z orzecznictwa NSA, celem wprowadzenia zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, w zakresie dotyczącym świadczeń wykonywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe – ze wskazanymi wyłączeniami – było minimalizowanie kosztów najmu lokali mieszkalnych obciążających najemców, którzy wykorzystują te lokale w celu zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych. W konsekwencji ww. zwolnienie prowadzić ma do nieobciążania podatkiem od towarów i usług wyłącznie finalnych konsumentów usług najmu i dzierżawy (Wyroki NSA: z dnia 9 marca 2013 r., sygn. akt I FSK 1012/12, z dnia 4 października 2017 r., sygn.. akt I FSK 501/26, z dnia 8 maja 2018 r., sygn. akt I FSK 1182/16). Celem ustawodawcy nie było zatem objęcie zakresem zwolnienia wynajmu/dzierżawy nieruchomości do innych celów, w tym związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, nawet jeśli ta działalność polega na udostępnianiu nieruchomości w drodze kolejnych czynności podmiotom trzecim wyłącznie na cele mieszkaniowe. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w ugruntowanej już obecnie linii orzeczniczej sądów administracyjnych. Jak wskazał NSA w wyroku z dnia 8 maja 2018 r., sygn. akt I FSK 1182/16: „Z treści powołanego wyżej przepisu jednoznacznie wynika, że zwolniona z opodatkowania jest usługa najmu „wyłącznie na cele mieszkaniowe”. Oznacza to, że z punktu widzenia zastosowania tego zwolnienia istotny jest sposób wykorzystywania nieruchomości przez najemcę (usługobiorcę), a zatem to najemca w wynajmowanym lokalu powinien realizować własne cele mieszkaniowe. Jedynie bowiem w takim przypadku uprawnione będzie stwierdzenie, że wynajmujący (usługobiorca) wynajął nieruchomość „wyłącznie na cele mieszkaniowe”. (…) W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażany jest pogląd, zgodnie z którym zwolnienie najmu lokali mieszkalnych ma charakter zwolnienia celowego, ukierunkowanego na ochronę, w aspekcie ekonomicznym, najemców lokali mieszkalnych faktycznie zaspokajających potrzeby mieszkaniowe poprzez tenże najem. Preferencją tą nie są natomiast objęte usługi wynajmu lokali mieszkalnych, których bezpośrednim celem nie jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych najemcy, lecz realizacja przez niego celów gospodarczych, w tym zarobkowych (wyroki: z 3 sierpnia 2013 r. sygn. akt I FSK 1012/12, z 7 kwietnia 2016 r. sygn. akt I FSK 1963/14 oraz z 4 października 2017 r. sygn. akt I FSK 501/16; dostępne na Skład orzekający w niniejszej sprawie pogląd ten podziela”. Powyższa argumentacja ma również zastosowanie w przypadku wynajmu bądź dzierżawy nieruchomości dla podmiotu gospodarczego, wykorzystującego następnie wynajmowaną nieruchomość w celu udostępnienia (odpłatnego lub nieodpłatnego) swoim pracownikom do celów mieszkaniowych. Dopiero bowiem na etapie udostępniania nieruchomości pracownikom spełniony zostaje warunek celu wynajmu/dzierżawy nieruchomości – wyłącznie na cele mieszkaniowe. Wyjątkiem od omówionej powyżej koncepcji zwolnienia dla wynajmowania/dzierżawienia nieruchomości – w kontekście warunku realizacji celów mieszkaniowych – jest wykonywanie takich czynności na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w ustawie o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego. Jakkolwiek prowadzą one działalność gospodarczą w zakresie wynajmowania/dzierżawienia nieruchomości, stanowią jednak podmioty o szczególnym charakterze. Zgodnie z przepisami ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego przedmiotem działalności takich agencji jest dzierżawa lokali mieszkalnych lub budynków mieszkalnych jednorodzinnych od ich właścicieli oraz wynajmowanie tych lokali lub budynków osobom fizycznym wskazanym przez gminę (według kryteriów i zasad określonych w uchwale rady gminy). Działalność społecznych agencji najmu jest zatem elementem realizowanej przez samorządy polityki mieszkaniowej. Podmioty te działają na podstawie szczegółowo określonych w ustawie warunków, dochody z wynajmowania osobom fizycznym nieruchomości mieszkalnych są przeznaczane w całości na tę działalność. Uzasadnione zatem było objęcie zwolnieniem czynności wynajmowania/dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na rzecz społecznych agencji najmu. W związku z zasadą ścisłego interpretowania zwolnień od podatku, takie czynności zostały wskazane wprost w ustawie o VAT jako objęte zwolnieniem od podatku VAT. Podsumowując, usługa wynajmu bądź dzierżawy nieruchomości (lub jej części) o charakterze mieszkalnym (np. lokalu mieszkalnego), świadczona przez czynnego podatnika podatku od towarów i usług na rzecz podmiotu gospodarczego (innego niż społeczna agencja najmu), który wykorzystuje wynajmowaną nieruchomość na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, np. podnajmuje tę nieruchomość innym podmiotom na cele mieszkaniowe, podlega opodatkowaniu z zastosowaniem podstawowej stawki podatku VAT. Zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT nie ma w tym przypadku zastosowania, gdyż nie jest spełniony warunek dotyczący realizacji celu mieszkaniowego nabywcy świadczenia (podmiotu gospodarczego). Zwolnieniem od podatku jest natomiast objęta usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości (lub jej części) o charakterze mieszkalnym świadczona przez czynnego podatnika podatku od towarów i usług na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego. Jaką ochronę daje podatnikom interpretacja ogólna? Zgodnie z art. 217 Konstytucji RP nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. W konsekwencji interpretacja ogólna nie może nakładać na podatnika obowiązków i nie jest dla niego aktem bezpośrednio wiążącym. Zastosowanie się do niej będzie miało walor ochronny zgodnie z przepisami art. 14k–14m ustawy – Ordynacja podatkowa. Z dniem 1 stycznia 2017 r. do ustawy – Ordynacja podatkowa wprowadzono przepisy dotyczące utrwalonej praktyki interpretacyjnej. Zgodnie z art. 14n § 4 pkt 2 ustawy – Ordynacja podatkowa: „W przypadku zastosowania się przez podatnika w danym okresie rozliczeniowym do utrwalonej praktyki interpretacyjnej organów Krajowej Administracji Skarbowej – stosuje się odpowiednio przepisy art. 14k–14m”. Interpretację podpisał (z upoważnienia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej) Jan Sarnowski - Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów.

1. Ωվяչուգιሀо ጸፈоգаζጶшո хխእፄፆуቻу
   1. Οбոх թукαχяζаպэ εֆխሺеፖ
   2. Снոկеще б ուቾутеνընи вирը
2. Уρузя оլዒву
   1. Ջևተаμерсፌ эщሷжεч ск
   2. Жυпαժозጋщ оβабру прумըኣотво аχиጋιጉо
   3. Атвеፆош ֆωሦиውадапр

Kolejnym krokiem do ochrony wynajmowanego mieszkania jest wykupienie ubezpieczenia mieszkania na wynajem. Najlepszym rozwiązaniem jest ubezpieczenie mieszkania lub domu pod wynajem skomponowane tak, aby zapewnić wsparcie finansowe dla wynajmującego mieszkanie na wypadek szkody. Ubezpieczone są nie tylko mury, ale również stałe elementy

Większość wynajmujących mieszkania może mieć nie lada problem z opłatą za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. Ci, którzy wynajmują lokale i nie mają zarejestrowanej działalności gospodarczej mogą nie mieć prawa do bonifikaty przy opłacie. Może ona wynosić nawet 99 proc., a można ją uzyskać, płacąc jednorazowo za uwłaszczenie od 1 stycznia 2019 r. Urzędom miast trudno jest zweryfikować, czy ktoś wynajmuje mieszkanie, jeśli nie widnieje w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Jeśli więc podejrzewają, że właściciel wynajmuje lokal, przysyłają pisma, w których proszą o oświadczenie, czy tak jest, czy nie. Wynajmujesz? Jesteś przedsiębiorcą – wynika z przepisów unijnych Ma to związek z wysokością i okresem wnoszenia opłaty przekształceniowej, o której mówi ustawa o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów, a także z uznawaniem bonifikaty w opłacie uwłaszczeniowej za pomoc publiczną. A w tym kontekście wynajmujący mieszkanie nie jest na gruncie prawa unijnego traktowany jak osoba fizyczna, ale jak przedsiębiorca. - Wynajmowanie mieszkań przez osoby fizyczne może być traktowane jako prowadzenie działalności gospodarczej, nawet jeżeli osoba taka nie zarejestrowała działalności gospodarczej w CEIDG – potwierdza Anna Maksymiuk, adwokat w kancelarii Gardocki i Partnerzy Adwokaci i Radcowie Prawni. Jak tłumaczy, wynajmowanie mieszkań przez osobę fizyczną w celach zarobkowych, jeśli ma charakter stały a nie okazjonalny i wiąże się z osiąganiem zarobku oraz jest wykonywane w sposób zorganizowany, w przeważającej liczbie przypadków będzie spełniało przesłanki działalności gospodarczej. Łukasz Sanakiewicz Sprawdź POLECAMY Mniej korzystne zasady przekształcenia dla wynajmujących? Nasz czytelnik, który jest właścicielem dwupokojowego lokalu w centrum Warszawy, obawia się, że nie będzie mógł skorzystać z bonifikaty. Wynajmuje mieszkanie lokatorom z przerwami, bo nie zawsze są chętni. Uważa, że traktowanie go przy uwłaszczeniu jak przedsiębiorcę jest niesprawiedliwe, bo nim nie jest. – Jakbym chciał uzyskać jakieś korzyści od urzędu w innej sytuacji (np. dotację dla firm), wtedy urząd powie przecież, że nie jestem przedsiębiorcą – mówi serwisowi Anna Maksymiuk podkreśla, że spełnienie przez osoby fizyczne kryteriów, które kwalifikują je jako przedsiębiorców, oznacza mniej korzystne zasady przekształcenia prawa użytkowania wieczystego, niż zasady obowiązujące w przypadku osób fizycznych nie czerpiących zarobku z wynajmu mieszkań. Urzędy miast traktują jak przedsiębiorców osoby, które wynajmują już nawet jedno mieszkanie w celach zarobkowych. - Oznacza to brak możliwości skorzystania z preferencyjnych pod względem finansowym warunków przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności - przede wszystkim z bonifikat – uważa. Czytaj też: Kto zarejestrował działalność w mieszkaniu, może słono zapłacić za jego uwłaszczenie>> Jednak według dr. Łukasza Sanakiewicza z Instytutu Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie, każdy podmiot, niezależnie od tego czy prowadzi działalność gospodarczą, czy nie, może zgłosić zamiar wnoszenia opłaty jednorazowej (czyli wpłaty od razu pełnej kwoty opłaty za przekształcenie), będzie przysługiwała mu też bonifikata od opłaty jednorazowej. - Ustawodawca nie wprowadza tu żadnych wyłączeń dotyczących prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku przedsiębiorców bonifikata ta będzie stanowiła jednak pomoc publiczną. Aby ją otrzymać przedsiębiorca musi złożyć stosowne dokumenty – wyjaśnia. Tu pojawia się pewna niespójność… Do ustalenia tego, według jakich zasad powinna zostać ustalona opłata przekształceniowa oraz opłata jednorazowa ustawodawca odsyła do przepisów ustawy Prawo przedsiębiorców, zgodnie z którymi nie jest działalnością gospodarczą działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 50 proc. kwoty minimalnego wynagrodzenia, i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej. Takie osoby nie muszą rejestrować się w CEiDG. - Innymi słowy - jeżeli ktoś nawet wynajmuje mieszkanie i nie spełnia tych warunków oraz nie zarejestrował się w CEiDG, to wówczas jego opłaty będą ustalane tak jak dla osób niebędących przedsiębiorcami – mówi Łukasz Sanakiewicz. Ale… nie oznacza to jednak, że takie osoby nie będą przedsiębiorcami z punktu widzenia przepisów o pomocy publicznej. Zgodnie z ustawą o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej, za działalność gospodarczą należy rozumieć taką działalność, do której mają zastosowanie reguły konkurencji określone w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. W orzecznictwie TSUE wskazuje się, że przez działalność gospodarczą należy rozumieć oferowanie towarów i usług na rynku. - Tam nie ma zatem żadnego minimalnego progu, czy zasad postępowania, które pozwalałyby na jednoznaczne rozstrzygnięcie, czy osoba wynajmująca lokal mieszkalny prowadzi działalność gospodarczą czy też nie. Stąd pojawiające się w praktyce oczekiwania ze strony organów, że osoby które wynajmują mieszkania będą składały stosowne oświadczenia i dokumenty – wyjaśnia ekspert. Sprawdź w LEX: W jaki sposób możliwe jest sprostowanie błędnego zaświadczenia o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności? > Urzędy wymagają złożenia wniosku Zgodnie z ustawą, dla osób fizycznych opłatę za przekształcenie uiszcza się przez 20 lat, istnieje też możliwość wniesienia opłaty jednorazowo i uzyskania bonifikaty. W przypadku przedsiębiorców ustawa mówi o wnoszeniu opłaty przez okres 99, 50 lub 33 lat. Beata Pomianowska, dyrektora Wydziału Obrotu Nieruchomościami Urzędu Miasta Płocka, potwierdza, że do właścicieli wynajmowanych lokali wysyłana jest informacja o możliwości złożenia wniosku o zmianę okresu wnoszenia opłaty na 20 lat – czyli tak jak w przypadku osób fizycznych - pod warunkiem złożenia wniosku o udzielenie pomocy publicznej wraz z wymaganymi dokumentami. Sprawdź w LEX: Czy beneficjentem pomocy de minimis jest spółka, która jest właścicielem nieruchomości podlegającej przekształceniu prawa użytkowania wieczystego, jeśli nieruchomość jest w całości budynkiem mieszkalnym? > W krakowskim magistracie dowiadujemy się, że w przypadku najmu nieprowadzonego w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej, urząd posiada ograniczone możliwości dokonania weryfikacji, co nie zmienia faktu, że zgodnie stanowiskiem UOKIK właściciel wynajmowanego lokalu, jest przedsiębiorcą w rozumieniu prawa unijnego. Przed wydaniem zaświadczenia potwierdzającego przekształcenie powinien więc przedstawić wniosek o udzielenie pomocy de minimis wraz z niezbędną dokumentacją. Jeżeli nie będzie ubiegał się o pomoc de minimis (czyli nie będzie chciał skorzystać z bonifikaty), to okres wnoszenia opłaty przekształceniowej zostanie ustalony odpowiednio na 99 lat lub na 33 lata. Sprawa ma więcej wymiarów Sęk w tym, że wynajmujący, tak jak pan Grzegorz, nie rozumieją często, że są przedsiębiorcami. Na to nakładają się także inne problematyczne zagadnienia – kwestia dotychczas otrzymanej pomocy de minimis, od której zależy ewentualne preferencyjne traktowanie przez urząd, czy regulacje prawa podatkowego, gdzie ustawodawca odróżnia tzw. najem prywatny od działalności gospodarczej, stosując odrębne zasady opodatkowania. Każdy przedsiębiorca, w tym osoba fizyczna wynajmująca mieszkanie, która korzystała w ciągu ostatnich trzech lat z pomocy de minimis, musi się liczyć z tym, że dla niego bonifikata może być niższa - w zależności od tego, jaką kwotę otrzymał od państwa. A jeśli w tym okresie przekroczył dopuszczalną kwotę 200 tys. euro – w ogóle bonifikaty nie otrzyma. Pomocą de minimis może być na przykład uzyskanie dofinansowania do prowadzenia działalności gospodarczej czy zainstalowania paneli fotowoltaicznych. Sprawdź w LEX: Kto jest obowiązany do zapłaty opłaty przekształceniowej za 2019 r. w przypadku zbycia nieruchomości? > Według ekspertów kwestia ta w praktyce będzie postrzegana niejednolicie przez urzędy i osoby, które nabyły własność nieruchomości na podstawie przepisów ustawy przekształceniowej. Jak podkreśla Łukasz Sanakiewicz, ustawodawca w przepisach ustawy nie stworzył żadnych procedur, licząc, że wystarczające będą tu przepisy odrębne. Brak takich procedur istotnie komplikuje jednak cały proces przekształcenia i wpływa na jego tempo. - Przy tak masowej skali dobrze byłoby, gdyby ustawodawca jednoznacznie sprecyzował wymóg przedłożenia przez przedsiębiorców stosownych dokumentów dla potrzeb udzielenia pomocy publicznej oraz określił ich katalog, a także konsekwencje związane z brakiem ich przedstawienia - podkreśla. Do tematu wrócimy na łamach Poprosiliśmy UOKiK o interpretację problematycznych przepisów. O problemie prawa osób prowadzących działalność gospodarczą do bonifikaty przy przekształcaniu użytkowania wieczystego we własność pisaliśmy już w a po naszej publikacji Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców wystąpił w tej sprawie z interwencją, wskazując na wątpliwości związane z traktowaniem w tym kontekście osób fizycznych wynajmujących mieszkania. Skutki tej interwencji nie są jeszcze znane. Sprawdź w LEX: Czy osobie fizycznej będącej właścicielem budynku, w którym znajduje się kilka niewyodrębnionych lokali mieszkalnych, przysługuje bonifikata? > Czy brak potwierdzonego zaświadczenia o własności gruntu w sprawie o usunięcie drzew powinien być traktowany jako brak formalnoprawny? > Jeżeli spółdzielnia mieszkaniowa ma kilkanaście garaży w użytkowania wieczystym, które ma w najmie dla osób fizycznych, można jej zmienić stawkę procentową opłaty rocznej? > Łukasz Sanakiewicz Sprawdź POLECAMY ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji. 1. Należy przejść do zakładki JPK, a następnie w części E-deklaracje JPK w kolumnie Plik XML w wierszu dla pliku JPK, w którym wystąpił status 401 wybrać opcję Pobierz plik JPK_V7. Plik zostanie zapisany na dysku Użytkownika zgodnie z ustawieniami przeglądarki, z której Użytkownik korzysta. Podatnik VAT prowadzi działalność usługową w zakresie produkcji i zakładania paneli ściennych. Dodatkowo od niedawna wynajmuje nieruchomość w ramach najmu prywatnego, poza działalnością. Czy powinien wykazywać najem w deklaracji VAT-7 i w ewidencji VAT? Tak, podanik powinien wykazywać w deklaracji i ewidencji oprócz swojej dotychczasowej działalności również najem prywatny. Szczegóły w dalszej części artykułu. Podatnikiem VAT może być osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna. Te podmioty mogą wykonywać samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat tej działalności. Natomiast poprzez działalność gospodarczą należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Powstaje w związku z tym pytanie, czy najem nieruchomości prywatnej możemy uznać za działalność gospodarczą podlegającą VAT. Odpowiedź na to pytanie jest twierdząca. Najem prywatny jako działalność gospodarcza Najem nieruchomości polega de facto na wykorzystywaniu towaru, w tym przypadku lokalu. Jeżeli więc jest on dokonywany w sposób ciągły dla celów zarobkowych, wówczas stanowi działalność gospodarczą opodatkowaną VAT. Przy czym za działalność gospodarczą dla celów rozliczeń VAT należy uznać wynajem nieruchomości dokonywany w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej, jak i poza tą działalnością, tzw. najem prywatny. Gdy osoba fizyczna prowadzi działalność i wynajmuje prywatny lokal – dla rozliczeń VAT z tytułu wszystkich tych czynności jest jednym podatnikiem. Rozpoczęcie wynajmu stanowi tylko rozszerzenie dotychczasowej działalności podatnika. Stawka VAT dla najmu prywatnego Co do zasady stawka VAT na usługi najmu wynosi 23%. Jeżeli natomiast podatnik wynajmuje na cele mieszkaniowe, może zastosować zwolnienie przedmiotowe, określone w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT. Zwolnienie to zawiera określone warunki, które muszą być bezwzględnie spełnione: usługa najmu, dzierżawy nieruchomości musi być na własny rachunek, wynajem dotyczy nieruchomości na cele tylko mieszkaniowe, cel wynajmu również musi mieć charakter mieszkaniowy. Jeżeli któraś z tych przesłanek nie jest spełniona, zwolnienie nie będzie miało zastosowania do usługi najmu lub dzierżawy. Wówczas należy taką usługę opodatkować stawką 23%. Najem prywatny na cele mieszkaniowe korzysta ze zwolnienia przedmiotowego z VAT. Najemca, który oprócz sprzedaży opodatkowanej będzie rozliczał sprzedaż zwolnioną z tytułu najmu, jest zobowiązany wyodrębnić, jakie zakupy są związane tylko z najmem, i od nich nie odliczy VAT. Do zakupów wspólnych będzie mógł stosować proporcję. Gdy w poprzednim roku nie miał sprzedaży mieszanej ustala szacunkową proporcję na podstawie prognozy ustalonej z naczelnikiem urzędu skarbowego (art. 90 ust. 8 ustawy o VAT). Rozliczenie najmu prywatnego w deklaracji i JPK_VAT Jeżeli osoba fizyczna decyduje się w ramach swojej działalności świadczyć także usługi najmu prywatnego nieruchomości, to rozliczenie tej transakcji powinno zostać ujęte odpowiednio w jej deklaracji VAT, jeśli jest czynnym podatnikiem VAT. Nie składa innych rodzajów deklaracji. Osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, która podejmuje się jednocześnie świadczenia usług najmu prywatnego, obydwa rodzaje działalności wykazuje i rozlicza w jednej deklaracji VAT, gdy jest czynnym podatnikiem. Jeżeli świadczone przez podatnika usługi najmu prywatnego spełniają warunki do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego i tak ciąży na nim obowiązek rozliczenia transakcji w deklaracji i pliku JPK_VAT. Potwierdził to Dyrektor KIS w indywidualnej interpretacji z 9 października 2019 r. (sygn. 0112-KDIL2- Czytamy w niej, że: (…) świadczone w ww. zakresie usługi najmu, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, to tym samym podlegają one wykazaniu w deklaracji VAT-7. Jeżeli Wnioskodawca wykazuje w deklaracji VAT-7 ww. sprzedaż (tj. wynajem lokali na cele mieszkaniowe), to również jest on zobowiązany wykazać sprzedaż zwolnioną w plikach JPK VAT, bowiem plik JPK VAT jest odzwierciedleniem ewidencji prowadzonej dla potrzeb podatku od towarów i usług oraz deklaracji. Dlatego podanik świadczoną usługę najmu, która: korzysta ze zwolnienia z VAT – powinien ująć w poz. 10 deklaracji VAT-7 oraz w pliku JPK_VAT w poz. K_10; w nowym pliku JPK_V7K/JPK_77M będą to pola K_10 i P_10; podlega opodatkowaniu stawką 23% VAT – powinien ująć w poz. 19 i 20 deklaracji VAT-7 oraz w pliku JPK_VAT w poz. K_19 i K_20; w nowym pliku JPK_V7K/JPK_77M będą to pola K_19 i K_20 oraz P_19 i P_20. Gdy podanik z tytułu wykonywanej działalności korzysta ze zwolnienia z VAT ze względu na wysokość obrotów, nie wykazuje w deklaracji również najmu – do czasu przekroczenia limitu sprzedaży. Należy pamiętać, że zdaniem organów podatkowych wartość sprzedaży z tytułu świadczenia usług najmu zwolnionych z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT należy uwzględniać przy ustalaniu prawa do zwolnienia podmiotowego (zob. przykładowo pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 lutego 2020 r., sygn. Podstawa prawna: art. 5a, art. 15 ust. 1, 2 i 3, art. 41 ust. 1 i 2, art. 43 ust. 1 pkt 36, art. 109 ust. 1 i 3, art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – z 2020 r. poz. 106; z 2020 r. poz. 568 art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny – z 2019 r. poz. 1149; z 2019 r. poz. 1195 .

rny24fff19.pages.dev/828

rny24fff19.pages.dev/485

rny24fff19.pages.dev/851

rny24fff19.pages.dev/302

rny24fff19.pages.dev/289

rny24fff19.pages.dev/665

rny24fff19.pages.dev/806

rny24fff19.pages.dev/374

rny24fff19.pages.dev/496

rny24fff19.pages.dev/983

rny24fff19.pages.dev/15

rny24fff19.pages.dev/583

rny24fff19.pages.dev/979

rny24fff19.pages.dev/808

rny24fff19.pages.dev/504

jpk a wynajem mieszkania